U bekijkt artikelen met het label: "Henk van Kalken"
Henk van Kalken: ‘Tot iemand mij een boek gaf waarin iets over dzogchen stond. Ik las de eerste bladzijde en het was me te moede alsof ik met een gouden lichtstraal ergens tussen de ogen geraakt werd. Dit was een werkelijk totaal dogmavrij pad, geen exclusiviteit, geen gecompliceerde metafysica en geen gedweep met exotische franje en lama-aanbidding door zoekende westerlingen, die zo ongeveer de gebraden duiven op gouden schoteltjes aandroegen.’
Henk van Kalken. ‘Wat bezielt het ene mens om het andere opdringerig voor te willen schrijven wat wel en wat niet mag? Vooral, en in de eerste plaats: Geloof.’
‘En hoe staat het dan met het boeddhisme? Hoewel ik dzogchenbeoefenaar ben heb ik ook veel affiniteit met de leer van de Boeddha. Ben ik hierin te beledigen? Hm, nauwelijks’. Omslagfoto – Goff Smeets – de grot.
Ik vraag me wel eens af of die in spirituele kringen hardnekkige neiging om een niet-bestaand momentum ‘nu’ te noemen, iets te maken heeft met de menselijke behoefte aan ‘vastigheid.’ Een ‘nu’ om vast te grijpen, terwijl er niets is om vast te grijpen.
Dzogchen is de werkelijke, natuurlijke staat van zijn, die iedereen al bezit en die alleen nog maar ontdekt hoeft te worden, een staat voorbij alle concepten.
Henk van Kalken bracht in zijn kindertijd-om aan mishandeling in de thuissituatie te ontkomen, geruime tijd door in een kindertehuis. Daar kwam hij van de regen in de drup. Vernedering, mishandeling, seksueel misbruik, het was er allemaal.
‘Dit was heel intens!’ Ik ben nog nooit lijflijk in een situatie geweest waar zoveel basaal leed en pijn te zien, te horen te ruiken was.’
Ja hoor… het is weer zover. Het zoveelste bericht – deze keer over een geestelijke die spiritualiteit via zijn geslachtdeel denkt te moeten uitdragen. Wat was er deze keer weer mis? Oh ja, iets met nonnen ergens in China in een klooster. Voorafgegaan door allerlei berichten over hetzelfde in theravadistische kring en in een behoorlijk groot aantal Tibetaanse centra en kloosters.
‘Wij zijn ons brein,’ filosofeert Dick Swaab, terwijl daar geen enkele wetenschappelijke bewijsvoering voor bestaat, volgens criticasters. ‘We are our thoughts, but we are not our brain,’ zei een Tibetaanse lama tijdens een bijeenkomst die ik in het voorjaar bezocht, en daar houd ik mij aan, zoals Olivier B. Bommel placht te zeggen.
‘Als een braaf dzogchenbeoefenaar probeerde ik mijn ernstig verstoorde staat van zijn zichzelf te laten bevrijden en niet al mijn gedachten te volgen die stormenderhand opkwamen. Te vergeefs. Ik had er gewoon zwaar de pest in.’
Ochtend- of avondeditie
Abonneer je
Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »De werkplaats
Boeddhistische kunstenaars
Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »
