Mijn vader was een natuurkind van het ruwere soort. Niks liefelijk op de buik voor een bosanemoontje, maar jagend met Unkel Emil en Jardo op herten, beren en zwijnen in het hoge Tatragebergte; villen, slachten en laten besterven.
Met honderden tegelijk scheerden meeuwen, spreeuwen, kraaien en mussen rond het dode duivenlijf. Twee steenuiltjes zaten roerloos op hun weilandpalen. Hun kopjes ronddraaiend om het schouwspel in de gaten te houden.
De boeddhistische leraar Pema Chödrön pleit voor het pad van de krijger. Het gaat haar er niet om dat die weg de hare is. Zij is geen absolute heerser of meester, maar zij wil inzicht bieden in het maken van een keuze. Helder en doorvoelt.
Het leven kent niet één dimensie van goed en kwaad. Dat geldt voor Kevin Carter, maar ook voor Alfredo Jaar en Bernie Glassman. Het zijn wat mij betreft niet zozeer Bernie’s straatretraites die schokkend zijn, maar het feit dat wij westerlingen ze blijkbaar nodig hebben om het lijden dat alom aanwezig is te zien.
Wat zo’n langjarig experiment als Ecolonie spannend maakt, is dat een mini-samenleving wordt ingericht. Dat valt niet mee. De gemeenschap is betrekkelijk klein. Iedereen is op iedereen aangewezen. Vrijwilligers komen en gaan.
De koans in De Familiejuwelen brengen je langs universele facetten van ieder leven. Liefde, verlatenheid, verlichting, ego, twijfel, de plaats, de eenvoud en het pad.
Boer’n Boeken is in de lucht. Waarom zou je een boek kopen? Om de schrijver te pleasen, of afgaan op zijn naam en autoriteit? Wat heb je aan zo’n boek als het leven onaardig is? Verwacht geen antwoord, mu en wu.
Een oud landschap, bunkers, vier kunstenaars, de Boeddha. Regisseur Emil van Zuylen maakte voor de boeddhistische televisie een film over het vriendelijke, door Elisabeth ter Borg bedachte experiment Boeddha in de Linie. Het BD sprak met de regisseur over het maken van deze film.
Op 10 mei gaf de internationaal bekende shakuhachispeler Kees Kort gedurende de opening van de expositie Boeddha in de Linie in Kunstfort Asperen, een fantastisch en door bezoekers zeer gewaardeerd concert op de Japanse bamboefluit.
Vier kunstenaars, twee maanden, boeddhisme, kunst, maar geen boeddhistische kunst. Al waart de geest van de Boeddha wel door het fort.
