Toen Kleisterlee geconfronteerd werd met het overlijden van zijn broer, die jong stierf aan een acute ziekte werd dat het begin van zijn zoektocht om niet alleen zelf beter te kunnen sterven, maar vooral ook om stervenden bij te staan in de laatste fase van hun leven.
dood
De laatste ademtocht van je leven
Hoe gaan we werkelijk om met de gedachte straks te moeten sterven? Dat over honderd jaar misschien niemand meer weet dat je ooit hebt bestaan?
Chinezen veroordeeld tot zware straffen wegens doden Tibetaanse ezel
De twee reden het dier in augustus van dit jaar in de provincie Zanda met hun auto aan. Ze wilden hun collega’s een lekker maal aanbieden met het vlees van de ezel.
Weer een politieke Tibetaanse gevangene overleden
Volgens de mensenrechtenorganisatie TCHRD is het geen uitzondering dat de Chinese autoriteiten gevangenen vrijlaten als die dreigen te bezwijken.
Ween niet. De dood is niets, ik ben slechts aan de andere kant.
Dagen en nachten ijlen voorbij. Het leven verdwijnt snel. Evenals het water in een poel, zo droogt het leven van sterfelijken op. De Boeddha
Mediabeelden die we niet meer kunnen verwerken
Op zulke momenten hebben we iemand nodig die ons houvast kan geven, geen instantie of formele hulpverlener, maar eenvoudig iemand die ons begrijpt en naar ons luistert.
In de serie over karma: Karma en de dood van God
De Boeddha heeft het idee van karma niet uitgevonden, maar gewoon overgenomen uit teksten die tijdens zijn leven al veel werden geciteerd, omdat het een min of meer vanzelfsprekend onderdeel was geworden van het wereldbeeld. Hij zag het echter als een factor naast de gewone oorzakelijkheid.
Aandacht voor de (eigen) dood
Je beseft dat je de dingen niet tot morgen of volgende week of volgend jaar kunt uitstellen, want morgen kan voor jou misschien nooit komen.
Familie boos over crematie zonder rituelen
De ziel van de vrouw zou nu in alle eeuwigheid moeten doorbrengen in armoede en schaamte.
Tibetaans parlement wil steun internationale gemeenschap
Na doodschieten door Chinese veiligheidstroepen van ongewapende Tibetanen.
‘Ik heb over de dood geen enkele zekerheid…’
Mijn hart kan opeens stilstaan, ik kan door een auto aangereden worden, ik kan gewoon verkeerd voedsel eten.
Myriam Borst, de powa en het verlaten eiland
Beeldend kunstenaar Myriam Borst woont al meer dan twintig jaar met haar vriend Leon in het noorden van Noorwegen in Vesterålen, op het verder onbewoonde kleine eiland Storskjærvøya.
