We hebben ons er wel mee geïdentificeerd, de één meer dan een ander. Er zijn verschillen tussen mensen als het gaat om de mate van identificatie, onwetendheid en bewust zijn. Zowel psychotherapie als Dzogchen wijst ons een weg uit het onbevredigende geconditioneerde platland, waarin we ons afhankelijk gemaakt hebben van de erkenning van anderen.
Tweespraak – Boeddhisten zeggen wel dat we een “crazy monkey-mind” hebben.
Allerlei gebeurtenissen passeren in onze gedachten de revue. Het lijkt wel alsof er doorlopend een soort interne beveiligingsdienst bezig is die controleert of alles wel onder controle is of de veiligheid gewaarborgd is. Ondanks of juist door de beveiliging ervaren we een beangstigende wereld.
Tweespraak – ‘De onderverdeling van negatieve en positieve gevoelens vind ik ronduit stuitend’
‘Wat mij betreft bestaan er geen negatieve gevoelens. Alle gevoelens hebben signaalfunctie voor ons. Ze vragen om actie.’
Tweespraak – Mindfulness is iets dat niet aan de overlever besteed is
‘Ik ben van mening dat we door de invloed van de overlever allemaal gehypnotiseerd rondlopen op deze planeet, zonder dat we daar erg in hebben. We hebben allemaal een soort handleiding in onze jeugd ontwikkeld dat ik typeer als ons geloof.’
‘Boeddha heeft nooit de bedoeling gehad dat we na hem moesten stoppen met denken’
‘Op de vraag wie –ik- nu eigenlijk ben wil ik stellen: ik ben in het moment dat wat ik waarneem en tegelijkertijd ben ik de waarnemer. Des te minder ik gehoorzaam aan geloof des te meer ik kan zijn wie ik ben.’
‘De buitenwereld daar moeten we het van hebben, gelooft de overlever.’
‘Ego is voor mij niet een begrip dat ik vaak gebruik. Ego is voor mij niet ‘iets’. Het idee van ego ontstaat als je je met het ‘automatisch denken’, dat ieder mens doet, identificeert. Ik gebruik andere begrippen, namelijk het kwetsbare kind, het daadkrachtige kind, de overlever en de volwassene.’
