Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Dertiende jaargang

gastauteur

diverse schrijvers

Fris als de morgendauw

door

Iedere leraar sinds de Boeddha zegt: Stop met piekeren, raak niet verstrikt in kwellende en warrige gedachten, want ze lossen niks op. Als we levensvragen en -perikelen ruimte geven, groeien die vanzelf naar een oplossing toe. Als we het leven omarmen zoals het is en durven vertrouwen, boren we onze kracht aan. Want we denken het zelf te doen, maar meestal groeit het leven zelf naar oplossingen toe, daarbij geholpen door de tijd.

Karin – bericht vanuit het verpleeghuis (4)

door

Ik sta voor mevrouw Driessen en kijk haar in de ogen. Ze kijkt terug. ‘Ben je gelukkig’, vraag ik haar. Haar antwoord hoor ik niet, omdat ik wakker schiet uit mijn droom. Maar ik kan die vraag zelf wel beantwoorden: Natuurlijk niet. Ik loop al een week rond met de idee om gewoon op de bewoners en personeelsleden van het verzorgingshuis af te stappen, en ze die vraag te stellen: ‘Ben je hier gelukkig?’

Karin – bericht uit het verpleeghuis (3)

door

In de oude situatie die ik ook in de zorg heb meegemaakt, voordat het kleinschalig wonen is ontstaan, en wij nog met meer personeel werkten werd iedereen die gedoucht wilde worden gedoucht. Wij deden uitstapjes met de mensen, een spelletje, praatje maken, krantje lezen of gewoon lekker met mooi weer in het zonnetje zitten. Dat is voorbij. Wim Sonneveld zingt daarover in Het Dorp. Voorgoed voorbij.

Karin – bericht uit het verpleeghuis (2)

door

Als ik na een werkdag thuis kom heb ik steeds meer tijd nodig om bij te komen. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Ik raak overstuur, geëmotioneerd, door wat ik dagelijks meemaak. Terwijl onze instelling zeker niet tot de slechtste behoort. Het pand is oud, maar nog wel in goede conditie. Het gaat ook niet om stenen, maar om mentaliteit. Warmte en plezier, de mensen zien.

Karin  – bericht uit het verpleeghuis

door

Niet iedere bezoeker kan het opbrengen de afdeling op te komen, ze zijn bang om te ervaren dat iemand die een vol leven heeft geleid zo moet eindigen. Deze bezoekers wachten in het restaurant of buiten op hun geliefden. Ze nemen regelmatig wat lekkers mee. Als de Alzheimer in een verder stadium zit, dan zie je vaak dat de bezoekers niet meer herkend worden. Het langst blijven de kinderen in het geheugen gegrift, maar op een dag is dat ook voorbij.  Dan worden de bezoeken ook minder.

Loslaten- deel twee en slot

door

Ons geloof in het hebben van controle bepaalt hoe we omgaan met onze kleine en grote tegenslagen, hoe gemakkelijk we opgeven of hoe hard we ons voor iets inzetten. Meestal doen we alles wat we kunnen om de gebeurtenissen van ons leven naar onze hand te zetten en ze te laten verlopen volgens onze eigen behoeften en verlangens.

De zware grond van Palestina

door

De zanger Tom Waits heeft een lang lied geschreven over de weg naar de vrede voor Palestina, ‘The Road To Peace’. Hij zingt onder meer over de dood van moeder en kind door een Israëlische helikopteraanval. De bemanning zou niet geweten hebben waarop en op wie ze schoten. Vragen die helemaal actueel zijn, de moorden van vandaag, vertolkt in een lied over de moeizame weg naar de vrede. Een weg, een gemankeerde weg, nog vol met vragen, geweld en dagelijks nieuwe slachtoffers.

Op alle terreinen van het leven?

door

Ineens heeft de mensheid het door, de nieuwe ontwikkelingen van de computer gaan grote consequenties hebben voor alle leven, zeker dat van de mens. En daar hadden we toch niet om gevraagd? Alle schrijvende schrijvers reageren nu tegelijk. Kunstmatige intelligentie, de woorden bestaan al lang, maar de daden blijken nu verstrekkend. Alles kan, misschien niet vandaag maar dan toch morgen wel. De overrompelende snelheid van de geest uit de fles zal nog heel veel losmaken.