Ik fiets door een laantje met aan weerszijden bomen. Die staan op onregelmatige afstand van elkaar. Ik betrap me erop dat ik daar regelmaat in wil brengen. Ik probeer een trapper juist onderaan te hebben als ik een boom passeer.
Dooddoener? – Levensbeschouwing als doodsbeschouwing
Als 70-plusser merk ik dat ik in de generatie ben beland waar de dood de frequentie opvoert. Vijf uitvaarten binnen drie maanden bepalen me bij de eindigheid van mijn eigen leven.
GULDENHART EN GOEDELIEVE – Een sprookje
Intussen kwam de koning alleen nog zijn bed uit om voor het raam de seizoenen te bestuderen. Daar werd hij niet vrolijker van. Steeds vroeg hij zich af: ‘Ga ik in dít seizoen dood?’. Zelfs de lente kon hem niet opbeuren. Hij zag alleen maar hoe eksters eitjes roofden uit nestjes.
Religies als burchten – Op zoek naar kleinste gemene eenvoud
Toch kun je vragen: Leidt de burcht intussen niet af van de oorspronkelijke inzet? In de praktijk van een religie is de burcht gebouwd door een priesterklasse. Haar taak is het vervolgens om het gebouw in stand te houden. Dat kan echter doel op zich worden. En dus afleiden van de oorspronkelijke bedoeling.
Red het spel – Help, we zijn onteigend!
In de moderne samenleving is spel gekaapt door de vermaaksindustrie. Daardoor zien we niet meer dat spel veel te bieden heeft voor een zinvolle levenshouding.
STERKE VERHALEN – Filmsamenvattinkjes als spiegel
Al spiegelend ben ik primair uit op herkenning. Mijn testvraag is: Wat schiet ik op met deze film?
Ontradicalisering – Spel als levenskunst
Het typerende van religieus geweld is dat gelovigen ideeën en gedrag uit hun religie gebruiken om geweld op te roepen en te rechtvaardigen. Elke ketter zijn letter. Het gebektst met eigen tekst.
Camino – Levensweg als pelgrimage
Zingeving bloeit op als je je losmaakt van het dagelijkse leven, los van routines en vastigheden. Wie buiten de orde stapt, komt in een gebied dat antropologen de ‘marge’ noemen.
BOSRONDJE – Wat heeft dat te betekenen?
Wat is dat toch, dat mensen van iets altijd iets meer maken? De dingen zijn wat ze zijn, maar mensen voegen gemakkelijk iets toe.
NIJKERKSE BEROERINGEN – Tegen spel of tegenspel?
De Nijkerkse predikant Edward van der Kaaij zegt dat Jezus niet heeft bestaan. De orthodoxe Gereformeerde Bond protesteert.
Zelfonderzoek – Drie verrassingen
Ironische slotsom: je moet eerst weg zijn van de universiteit om het leukere universitaire werk te ontdekken en te doen.
‘Gelooft u in God?’ – Een open vraag
Dagblad Trouw publiceert de resultaten van een onderzoek naar levensbeschouwing in Nederland. Ik neem de uitkomsten met een half onsje zout. Dat komt door de gevolgde onderzoeksmethode èn de geheel eigen aard van het onderwerp.
Relativeren – Vanuit absolute ernst
Omdat ik religie en spel met elkaar in verband breng, krijg ik vaak de kritiek dat levensvragen te ernstig zijn voor spel. In plaats van betrekkelijkheid is betrokkenheid nodig, op God en mens. Ik moet religie niet relativeren.
Kaartlezen – Alle goeds!
Nederland is ook wat de kerst- en nieuwjaarskaarten betreft flink geseculariseerd. De toegenomen speelsheid wordt maar beperkt benut voor een religieuze boodschap.
Kerst overdacht – Een spel van betekenis
Ontdek je eigen Kerstspel en word je bewust van jouw versie van deze Kerstoverdenking! Èn van de ongebreidelde menselijke lust om aan van alles betekenis toe te kennen…
Vikram Ghandi – self-made goeroe – De overtuigende illusie
Het inzicht dat we allemaal, gelovige of atheïst, onvermijdelijk van illusies leven, kan bevrijdend werken. Het verlost ons van de patstelling tussen atheïsme en religie. Gelovigen en niet-gelovigen blijken meer gemeen te hebben dan de uitgemolken tegenstelling suggereert.
Kindeke teer – En dan díe kerkgeschiedenis?
Dus adieu geweldloosheid…? Naar de duivel ermee? Als betekenisgeving zo’n vlucht neemt, al vanaf de bron, dan vindt de ketter snel zijn letter. Komen daar dan ook instituties, machthebbers en belangen bij, dan wordt gebruik van geweld gemakkelijk geaccepteerd als vanzelfsprekend en door God Himself gewild (zelden Herself).
Macht en zingeving in relatietraining: Ecolonie
Wat zo’n langjarig experiment als Ecolonie spannend maakt, is dat een mini-samenleving wordt ingericht. Dat valt niet mee. De gemeenschap is betrekkelijk klein. Iedereen is op iedereen aangewezen. Vrijwilligers komen en gaan.
