Een Tibetaan, die zegt een hoge ambtenaar binnen de communistische partij in China te zijn, doet in een in het Westen uit te brengen boek verslag van de door Chinese autoriteiten, politie en leger, gepleegde misdaden tegen Tibetanen. De auteur wil zo lang mogelijk anoniem blijven.
Het boek is geschreven in het Mandarijn, de taal van de machthebbers in Peking. De auteur wil dat zoveel mogelijk mensen kennis nemen van zijn relaas. Zijn volk is ‘ondergedompeld in een poel van bloed en vuur’.
De auteur, een Tibetaan, zegt ooit geloofd te hebben in de idealen van de Chinese communistische partij en wilde zijn kwaliteiten benutten om binnen de partij carrière te maken. Hij zegt er vast van overtuigd te zijn geweest dat China ook minderheden een beter leven zou bezorgen. Op basis van wat hij hoorde, zag en meemaakte in het bezette Tibet, besloot hij zijn ervaringen te publiceren. De auteur zegt niet alleen op de hoogte te zijn van de situatie in Tibet, maar ook in China. Hij schrijft van binnenuit.
In het boek doet de auteur verslag van onder meer de zelfverbrandingen in en buiten Tibet, door Tibetanen die in verzet komen tegen de Chinese overheersing van hun land. De auteur zegt dat de economische situatie, de levensstandaard, cultuur en onderwijs sterk verbeterd zijn in Tibet. Maar de Tibetanen betalen een te hoge prijs daarvoor. Er is voortdurend toezicht op het persoonlijk leven, geweld en een beperkte vrijheid. Tibetanen, ambtenaren, journalisten, propagandisten en ingenieurs leven voortdurend in een spagaat. Ze praten de slogans van de partij na, genieten van hun groeiende welvaart, maar zijn voortdurend bang.
Ironisch genoeg, sommige Tibetanen waren aanvankelijk blij met de komst van de Chinese bezetter in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Zij geloofden dat de communisten, onder leiding van Mao Zedong, zouden helpen hen te bevrijden van een wrede dictatuur van monniken en aristocratie. Door wie ze als slaven werden behandeld. Maar de stemming veranderde toen Mao zijn belofte niet nakwam om de Tibetanen hun eigen cultuur en religie te laten houden. De onrust onder de Tibetanen groeide. Het Chinese leger verpletterde alle opstanden. Tijdens de Culturele Revolutie- maar ook daarna, werden duizenden monniken vermoord of naar kampen gedeporteerd. Honderden kloosters zijn vernietigd. Oude tradities werden in de ban gedaan. Clanoudsten en monniken kwamen in heropvoedingskampen terecht.
Bron BDN
Sjoerd zegt
Het roept sterke associatie op met de verhalen over Nederlandse “ontwikkeling” van Nederlands Oost Indië en onze “politionele” acties daar.
Begeerte naar macht, eigen gewin en luxe. Ze dompelen onszelf en onze medemensen in lijden.
Het is makkelijk en wellicht terecht om China te bekritiseren, maar het maakt van ons geen betere mensen.
Het zelf naleven van het 8-voudig pad uit het boeddhisme of de 10 leefregels uit de joods-christelijke traditie zijn voor mij wellicht een goede manier om hier zelf mee om te gaan.
Foubert zegt
Eindelijk worden de wreedheden misschien eens geloofd!
Joop Romeijn zegt
Het rommelige in dit artikel (in de Spiegel) is dat recent verleden en tamelijk ver verleden op één hoop worden gegooid. Zelfverbrandingen van het afgelopen jaar en de wandaden van Mao (en ‘de bende van vier’ bv) vele tientallen jaren geleden zijn nogal verschillende zaken.
En ‘De Gele Rivier’ stroomt toch niet door Tibet? Misschien waren het wel Han-Chinezen die daar in gegooid zijn?
Opvallend is dat afgelopen zaterdag 10 augustus op de BOS-Radio een ander geluid te horen was.
http://www.bosrtv.nl/uitzending.aspx?lIntEntityId=1631&lIntType=1&lIntYear=2013
Ik citeer: “ Hemelsbreed deel 2: 16:00 – 16:30
Ymkje RepkoChina en Tibet: een blik van binnenuit
Het beeld van Tibet dat ons in de media wordt aangereikt wordt sterk bepaald door informatie van Tibetanen die in India en Nepal wonen. Soms zijn ze al decennia lang niet meer in Tibet geweest. Hoe is vandaag om er daadwerkelijk te wonen? Hoe gaan Chinezen en Tibetanen met elkaar om? Behoudt de oude Tibetaanse cultuur haar plek in de huidige situatie?
Sarah Marijnisssen sprak erover met reisorganisatrice Ymkje Repko, die sinds lange tijd jaarlijks een paar maanden in Tibet doorbrengt ”
Wellicht een te positief geluid maar ik heb moeite met het beeld dat China alleen maar slecht is en de Tibetanen alleen maar goed, en slachtoffer.
En buiten dat: het is een illusie dat Tibet onafhankelijk zal worden, de Chinese overheid zal hoe dan ook een grote vinger in de pap houden.
Het is beter die realiteit te accepteren, ook de Nederlandse supporters van de ICT en vergelijkbare groepen kunnen dat beter doen. Anders worden illusies in stand gehouden, met welke goede bedoeling dan ook, maar zonder enig goed effect voor de Tibetanen, in Tibet en in ballingschap.
Joop Ha Hoek zegt
Beste Joop. Naar ik meen ervaren de Tibetanen waar ook ter wereld, incluis de Dalai Lama, het als een gegeven dat Tibet nooit een autonome staat zal zijn, maar -op dit moment- onlosmakelijk verbonden is met China. Er zijn onafhankelijk mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International, Human Rights Watch, Reporters without borders en andere, die regelmatig berichten over de situatie in Tibet. In het artikel in Der Spiegel wordt ook gezegd dat het economisch beter gaat met Tibet en de Tibetanen. En dat het verleden, toen de bevolking zuchtte onder druk en de macht van de kloosters en de Tibetaanse adel, voor veel mensen ook een verschrikking was. Gelukkig is niets onherstelbaar. Oost-en West-Duitsland zijn verenigd, de SU is uiteen gevallen, Europa degenereert, China heeft al een vrije markteconomie, met miljardairs. Zo blijft alles in beweging, om (voor Tibet) mogelijk uit te komen op een middenwegmodel. Een paar weken geleden filmde ik voor het BD een manifestatie van en met Tibetanen voor de deur van de Chinese ambassade in Den Haag. Wat mij opviel was dat enkele uit het ambassadegebouw komende Chinese mensen oprecht geïnteresseerd leken in de manifestatie. Ze bleven staan kijken naar wat er gebeurde. Wederzijdse belangstelling kan het einde zijn van geweld en onderdrukking. Ik geloof oprecht in het moment dat de gesel die nu de Tibetanen en Tibet treft, dat mensen onderdrukt worden en van hun geestelijke vrijheid beroofd, monddood worden gemaakt in gevangenissen verdwijnen (bron Chinese media) omdat ze het lef hebben te spreken, zal zijn verdwenen. Misschien ervaart de door de BOS geïnterviewde reisleider het zo, zoals zij verwoordt. Maar kan ze anders, ze heeft toch commerciële belangen. Voor mij persoonlijk wordt het beeld niet alleen maar bepaald door bronnen die al decennia niet meer in Tibet zijn geweest. Het zijn de Tibetanen die brandend door kloosters en door straten rennen- in een verschrikkelijke schreeuw om vrijheid, die mijn gids zijn. Ze raken mij diep in het hart. Sterven ze voor een illusie?
Moge iedereen gelukkig zijn, zonder uitzondering.
Joop Romeijn zegt
Beste Joop
Ik zie best dat het de Chinese overheid is die de Tibetanen (mens en cultuur) en Tibet (het land) deels vernietigd hebben.
Wat er gebeurd is en gebeurt in Tibet: ik weet het gewoon niet. Maar misschien heeft de door de BOS geïnterviewde reisleider wel een heel klein beetje gelijk. Ik zou wel eens het verhaal van een echte onafhankelijke deskundige willen horen.
‘Sterven voor een illusie’ is veel voorgekomen in de wereldgeschiedenis en komt nog steeds veel voor. En dat is een understatement.
En los van dit alles, wat bedoel je met ‘Europa degenereert‘ ? De al honderd jaar aangekondigde ‘Untergang des Abendslandes’ ?