Dit jaar domineren twee evenementen de kalender van de Chinese Communistische Partij (CCP) – de Olympische Winterspelen en het 20e Partijcongres later dit jaar. China wil dat beide soepel verlopen, zodat het zich kan koesteren in de bereikte glorie.
De Olympische Winterspelen van 2022 zullen worden gebruikt als een machtig propagandamiddel. China voert een strikt zero-COVID-beleid, ongeacht het ongemak voor de bevolking of de kosten voor de economie, maar er was nooit enige twijfel dat het de Olympische Spelen zou uitstellen, zoals in Tokio is gebeurd.
De zaken liggen echter niet zo eenvoudig voor voorzitter Xi Jinping, aangezien China te maken heeft met wereldwijde kritiek op de harde behandeling van de Oeigoerse bevolking, de toenemende onderwerping van Hongkong, de onderdrukking van Tibet, illegale territoriale aanspraken in de Zuid-Chinese Zee en de opvoering van de druk op Taiwan.
Xi zei dat de spelen ‘niet alleen ons vertrouwen in de verwezenlijking van de grote verjonging van de Chinese natie zullen versterken,’ maar ook ‘een goed beeld van ons land zullen geven en zullen aantonen dat onze natie zich inzet voor de opbouw van een gemeenschap met een gedeelde toekomst voor de mensheid’.
Xi pochte in zijn nieuwjaarstoespraak: ‘De wereld kijkt uit naar China, en China is er klaar voor.’ Hij zal slechts kleine aantallen Chinese toeschouwers selecteren voor de evenementen, maar de verslaggeving op televisie zal zorgvuldig worden gechoreografeerd en geënsceneerd om de prestaties van China uit te vergroten.
De Chinese media hebben aangekondigd dat hoogwaardigheidsbekleders uit 32 landen de openingsceremonie zullen bijwonen. Staatshoofden en vorsten komen uit: Argentinië, Bosnië-Herzegovina, Cambodja, Ecuador, Egypte, Kazachstan, Kirgizië, Luxemburg, Monaco, Mongolië, Pakistan, Papoea-Nieuw-Guinea, Polen, Qatar, Rusland, Saoedi-Arabië, Servië, Singapore, Tadzjikistan, Turkmenistan, de VAE en Oezbekistan. Andere hoogwaardigheidsbekleders zijn de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Antonio Guterres, en de directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie, Tedros Adhanom Ghebreyesus.
Boycot
De VS waren de eersten die een diplomatieke boycot afkondigden, en die boycot werd sindsdien geheel of gedeeltelijk gesteund door landen als Australië, België, Canada, Denemarken, Estland, Japan, Kosovo, Letland, Litouwen, Nederland, Nieuw-Zeeland, Zweden en het VK.
China heeft hard gewerkt om deze door de VS geleide boycot te minimaliseren. Het Chinese persbureau Xinhua schreef bijvoorbeeld: ‘De zogenaamde ‘diplomatieke boycot’ van de VS … is niets anders gebleken dan een flop en het mikpunt van grappen die door landen over de hele wereld worden geminacht.’ Het voegde eraan toe: ‘Elke politieke grootspraak die tegen de Olympische geest ingaat, is schadelijk voor de belangen van alle Olympische deelnemers en zal uiteindelijk mislukken.’ Xinhua verdoezelde echter gemakshalve het feit dat China de Olympische Spelen gebruikt als een politieke tribune om de CCP te verheerlijken.
Het jaar 2022 is heel anders dan 2008, toen Peking de Olympische Zomerspelen organiseerde. China wint aan zelfvertrouwen en nationale kracht en probeert de critici nu niet te sussen, maar te trotseren en de grond in te boren.
In 2008 geloofden velen dat de Olympische Spelen China zouden helpen zich open te stellen en zijn autocratische neigingen te laten varen, maar Xi is niet van plan China meer op het Westen te laten lijken. Hij wil veeleer dat de rest van de wereld meer op China gaat lijken, en daarom is het evenement van 2022 een viering van het strenge bewind van de CCP.
Mensenrechten
Het Olympisch Handvest roept op tot ‘verbetering van de bevordering en eerbiediging van de mensenrechten,’ maar IOC-functionarissen beweren herhaaldelijk dat het niet aan hen is om te oordelen over het politieke systeem van China. ‘Meng sport en politiek niet’, is hun mantra, terwijl het IOC zwijgt over de Chinese misstanden.
Hoe ernstig zijn de Chinese misstanden eigenlijk? In zijn laatste index heeft het in de VS gevestigde Freedom House de score van China met twee punten verlaagd tot negen op 100. Samengevat: ‘Het autoritaire regime van China is de afgelopen jaren steeds repressiever geworden. De heersende CCP verscherpt haar controle over de staatsbureaucratie, de media, online meningsuiting, religieuze groeperingen, universiteiten, bedrijven en maatschappelijke organisaties, en heeft haar eigen, toch al bescheiden hervormingen van de rechtsstaat ondermijnd.’
Freedom House merkte verder op: ‘Het hele jaar door heeft de regering repressieve programma’s doorgevoerd om de demografie te veranderen en te zorgen voor ‘sociale stabiliteit’ in gebieden met etnische minderheden, met name Xinjiang, Tibet en Binnen-Mongolië. Nieuwe bewijzen wezen op de massale omvang van projecten die de gedwongen verhuizing van plattelandsbewoners, de gedwongen sterilisatie van Oeigoerse vrouwen, de massale detentie van Oeigoeren in ‘politieke heropvoedings’-centra en de opsluiting van tienduizenden anderen door de rechtbanken omvatten. Naast de opsluiting van meer dan een miljoen moslims in concentratiekampen in Xinjiang, ondergingen vorig jaar ongeveer 700.000 Tibetaanse boeren en nomaden een dwangarbeidsprogramma, ‘waarbij Tibetanen onder dwang worden onderworpen aan gedachteveranderingen, opdringerige bewaking, politieke heropvoeding, militaire training en bestraffingen’.
Ruud van Bokhoven zegt
China bezit het paard van Troje, verkleed als de vredelievende Boeddha, doet zich beter voor dan zij in werkelijkheid zijn, doen valse beloftes en zwijgen over hun barbaarse gedachten en vernederen ondertussen lachend bevolkingsgroepen die alleen moeten leven volgens hun wetten er regels.