Hein Thijssen – ‘dit is een verhaal voor pelgrims op weg naar huis’

Ik weet nog heel goed dat ik in de zomer van 2004 voor de redactie van het boeddhistisch magazine Vorm en Leegte naar Roermond reisde om daar de voormalige rooms-katholieke pastor Hein Thijssen te interviewen over zijn boek Leeg en Bevrijd. Een volledig ontwaakt en verlicht mens, gaf de hoofdredacteur van het magazine mij mee.

Ik heb dat nooit in twijfel getrokken. Hein Thijssen bleek tijdens het interview en de contacten erna een uiterst beminnelijk mens met een organische –geen boeken- wijsheid. Ook een praktisch ingestelde man. Toen hij op de preekstoel van de kerk in een Canadees reservaat voor indianen tot het besef kwam dat zijn god niet bestond, maar een implantaat was, stelde hij zijn baas in Rome daar niet van in kennis maar gedroeg zich vanaf dat moment als een maatschappelijk werker die de indianen met raad en daad bijstond. Er moest natuurlijk ook brood op de plank komen, vertelde hij mij heel nuchter. Ik vermoed dat geen indiaan iets merkte van die gedaantewisseling. Hein bleef in zijn nieuwe, door hem zelf bedachte functie, de warme mens die hij was als hun pastor.

Leeg en Bevrijd

Win Bück heeft de site Leeg en Bevrijd opgezet, opgedragen en gewijd aan Hein Thijssen (1922-2008), de RK pastor, die op latere leeftijd kerk en Christendom vaarwel zei en op zijn zoektocht een pijnlijk innerlijk ontwakingsproces aanging. Het resultaat van dit proces was een geheelde mens, leeg van alle cerebrale ballast en volkomen bevrijd. Hierover schreef hij op tachtigjarige leeftijd het boek ‘Leeg en bevrijd, verslag van een mensenleven’ (2003).

Deze site is opgezet met als doel het verzamelen en bundelen van het gedachtegoed van Hein Thijssen en om dat te behoeden voor vergetelheid. Én om zijn inzichten en bevindingen meer bekendheid te geven en beschikbaar te stellen voor geïnteresseerden.

Bück wil als initiatiefnemer en vormgever van deze site graag de fakkel van Hein doorgeven. Thijssen kwam op hoge leeftijd naar buiten met zijn ontwaken en zijn inzichten. De laatste zes jaar van zijn leven begon hij hierover te schrijven (in totaal zeven boeken) en interviews te geven. Hoewel hij zelf besefte dat de koek nagenoeg op was (zijn eigen woorden) – en daarmee vrede had – had hij wellicht nog meer mensen kunnen inspireren. Hij was zo’n innemende, warme persoonlijkheid, met een indringende, verlossende en universele ‘boodschap’, dat Bück zijn gedachtegoed graag doorgeeft. Buck: ‘En laten we zijn heerlijke, droge humor niet vergeten; ‘Wat ik schrijf is geen boodschap voor anderen, want ik geloof niet in boodschappen, behalve die ik moet doen in de supermarkt’ (‘Leeg en bevrijd’, blz. 12).’

Er duiken steeds meer tekstuele juweeltje op van en over Hein Thijssen. Zoals ‘Thuiskomst’ een kort essay van Hein (5 pagina’s) dat hij waarschijnlijk in de zomer van 2005 geschreven heeft. Een verhaal voor pelgrims op weg naar huis. Het verhaal dat de pelgrim zijn leven lang geen dag weg is geweest van huis. Hij heeft thuis liggen dromen dat hij ver weg was, maar hij was het niet. In dit mooie essay bespreekt Hein o.a. vier misverstanden over thuiskomen.

Thuiskomst, inleiding.

‘Dit is een verhaal voor pelgrims op weg naar huis;

Voor pelgrims die lang en moeizaam op weg zijn geweest naar verre oorden, pelgrimsoorden om antwoorden en rust te vinden, maar deze niet hebben gevonden.

Ze zijn nu teleurgesteld op de terugweg en opeens komen ze dit verhaal tegen, misschien op een vreemde, onverwachte , ongeplande manier, zoals dat met deze dingen doorgaans gaat. En dat verhaal komt dan zo iemand ineens vertellen dat hij zijn leven lang geen dag weg is geweest van huis. Hij heeft thuis liggen dromen , dat hij ver weg was, maar hij was het niet. Hoe dit verhaal aan zo iets komt?

Van iemand die de lange, uitputtende droom zelf gedroomd heeft. Hij had de droomtocht weg van huis zelf gemaakt, totdat hij zo doodmoe werd van al die pelgrimsoorden en beloften van goeroes, en van alles wat hij moest doen en laten, dat hij pas op de plaats heeft gedroomd en rechtsomkeer heeft gemaakt. Hij wilde gewoon terug naar huis. Thuis werd hij wakker en ziedaar, hij was er , terug in zijn eigen bed. Veel te laat, maar tóch: Hij was er. Hij wreef zich de ogen uit, keek rond, schudde zijn hoofd, . Overal dezelfde troep, dezelfde rommel en ook dezelfde mooi opgeruimde plekjes. Dezelfde zon scheen door dezelfde ramen, die een voorjaarsbeurt nodig hadden- Hier en daar een spinnenweb, en in zijn hart de vraag: waarom hij in godsnaam moest dromen dat hij weg moest. Ach, mompelde hij, het was maar een droom, hoewel hij er niet jonger op was geworden en ging over tot de orde van de dag.

Deze bedrogen pelgrim die dit verhaal heeft geschreven ben ik zelf. Mijn pelgrimstocht weg van huis en weer terug heb ik eerder al eens proberen te beschrijven

Ik deed ook nog een tweede ontdekking, maar die duurt nog steeds voort. Die kwam langzamer, mettertijd, dag bij dag. Dat waren de dingen, waarnaar ik altijd gekeken had, maar die ik nooit gezien had. Deze ontdekkingen vormen de inhoud van dit verhaal, het verhaal van het naamloos wonder dat zich nog dagelijks ontvouwt, een naamloos wónder, waar iedere sterveling middenin zit en dat hij niet ziet omdat hij zijn ogen niet opendoet.’

Lees de rest van deze tekst hier