Het was midden in de nacht, ik lag in de mand en opende mijn ogen. Dat was vrijwel alles wat ik kon bewegen. Het leek wel of ik onder een tank lag. Ik was niet verlamd, zo leek het. Mijn hersenen werkten ook nog, ik was me van m’n omgeving bewust. In mijn beleving vlak voordat ik wakker werd droomde ik van de huidige president van de Verenigde Staten. De racist die zwarte mensen vergelijkt met ratten. Door vrouwen beschuldigd wordt van seksueel wangedrag. Ik weet niet of er een causaal verband is tussen de staat waarin ik verkeerde en het gezicht van die verschrikkelijke man.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd. Of te twijfelen aan het nu. Of gepensioneerde uitvreter te worden.
Jacob van Keulen zegt
Geen houden van maar aan die man. Zelfs in het onderbewuste doorgedrongen. Toch moedig en strijdbaar voorwaarts!