Omdat in mijn stamboom Rotterdamse adel uit 1348 voorkomt, heb ik een speciaal lijntje met onze koning Willem Alexander en zijn vrouw Maxima. Zo af en toe bel ik hem op zijn speciale telefoonnummer of laat hij tijdens vergaderingen de luidspreker van zijn telefoon aan staan, zodat ik dingen hoor die voor anderen verborgen blijven. Ik klap nooit uit de school omdat deze uitwisselingen vertrouwelijk zijn. Maar wat ik vanmiddag hoorde wil ik graag met jullie delen- met toestemming van Willem-Alexander zelf.

De koning is met Maxima na de rijtocht door Den Haag gearriveerd in de Ridderzaal. Het echtpaar komt even bij- na al dat gezwaai naar het volk, in een aanpalende ruimte. Binnen een paar minuten vindt de Troonrede plaats.

Zeg Max, zegt Willem-Alexander, ik ben het eigenlijk helemaal zat om namens anderen van een stuk papier af allemaal onzin voor te lezen. Het gaat altijd over meer minder, die lui daar- WA knikt naar de deur die toegang geeft tot de Ridderzaal, hebben helemaal geen oog voor het welzijn en de belangen van onze mensen in het land. Het zijn rekenmeesters die goede sier willen maken met de zogenaamde uitstekende uitstraling van het land. Jan met de pet komt in hun gedachten niet voor. Dertig procent van de bejaarden in de bejaardentehuizen komt niet meer buiten en de voedselbanken hebben genoeg klandizie. En dan moet ik victorie kraaien over hoe goed die politici het doen. Zullen we de boel maar afblazen en via de achterdeur dit pand verlaten. Dan zijn we nog net thuis voordat de kinderen uit school komen.

Er wordt stevig op de deur geklopt. ‘Majesteit, de vergadering begint over een minuut.’

Vluchten kan niet meer Alex, we moeten eraan geloven, zegt Maxima.

We komen eraan, antwoordt Willem-Alexander.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef,  de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij  corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten.