Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Het is Superbodhi!
Wijlen de Tathagata had het best naar zijn zin in nirwana, maar op een dag kon hij de eindeloze recitaties van soetra’s uit zijn naam op Samsara-tv niet meer aanzien.
De Gezegende besloot de woekerende dharma naar het voorbeeld van de Bijbel terug te brengen tot een verzameling genummerde verzen uit eerste mond.
Via een begaafd medium wist Zijne Excellentie contact te leggen met wat voor hem sinds zijn verscheiden gene zijde was geworden.
Seance na seance vertaalde de Zelfgerealiseerde zijn leer in gevleugelde woorden en alles verliep vlekkeloos totdat de laatste sententies in samsara waren geland en op tegeltjes gebrand.
Op dat moment kreeg de dienstdoende monnik uit het niets een aanval van razernij waaraan pas een eind kwam nadat hij alle baksels aan diggels had gesmeten, alle diggels tot gruis had vermalen en alle gruis tot de laatste grein in de beek langs het klooster had gestort, die prompt buiten haar oevers trad.
De verontwaardiging onder de monniken was groot: spreuken van de Verhevene vernietigen, hoe haal je het in je hoofd!
De kok die op het tumult was afgekomen, klapte in zijn handen en zei: ‘De Mahapurisa zal in zijn nopjes zijn! Hoe vaak heeft hij ons al niet aangespoord om voorbij alle wijsheid te gaan!’
Daarop bedaarden de gemoederen en gingen de monniken eensgezind Samsara-tv kijken.
En de Boeddha? Die heeft zijn televisie weggedaan en is opgegaan in het uitzicht.
