Als je denkt dat je weet wie je bent moet je je schedel eens openbreken.
Je komt niet meer bij.
Als je denkt dat je weet wie je minnaar, je moeder, je kind, je kat is moet je hun buik eens opensnijden.
Je komt niet meer bij.
Als je genoeg verbeeldingskracht hebt kun je ook gewoon naar je handen kijken.
Je komt niet meer bij.
Als baby heb je dat vast ook gedaan, spontaan, toen je het allemaal nog niet doorhad, weet je nog?
Ben je het vergeten, dan moet je je moeders buik eens opensnijden toen je er nog inzat.
Je komt niet meer bij.
Vragen om aan jezelf te stellen tijdens je terminale meditatie:
1. Hoe krijg je het weer in je buik?
2. Hoe krijg je het weer uit je kop?
3. Van wie waren die handen?
Terminale meditatie geeft terminale opluchting.
Een ander woord voor terminale opluchting is niet-weten.
Niet-weten is nooit meer bijkomen.
