Een monnik vroeg de weg aan een oud vrouwtje. Het vrouwtje pakte zijn handen vast en zong: ‘Doe een stapje naar voren. Doe een stapje terug.’ De monnik keek haar verbaasd aan maar verzette zich niet en begon algauw mee te zingen en mee te stappen.
Na een poosje gingen ze hijgend in de berm zitten. ‘Ik heb me in geen jaren zo vermaakt’, lachte de monnik. ‘Waar ben ik toch mee bezig?’ ‘Ik heb me in geen jaren zo vermaakt’, giechelde het vrouwtje. ‘Waar ben ik toch mee bezig?’
Plotseling betrok het gezicht van de monnik. ‘Ik weet het weer, ik zoek verlossing.’ Daarop betrok het gezicht van het vrouwtje: ‘Ach ja, ik help verlossen.’
Kreunend stonden ze op en vervolgden hun weg.
Deze tekst maakt deel uit van de serie Niet om door te komen, de Poortloze Poort. Woord: Hans van Dam. Beeld: Lucienne van Dam. Alle teksten van deze serie. De Poortloze Poort op NietWeten.nl. Alle publicaties van Hans van Dam in het Boeddhistisch Dagblad.
