• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Zen » Dick – lente

Dick – lente

21 maart 2021 door Dick Verstegen

Nu de lente in ieder geval officieel is doorgebroken, kriebelt het. Meer leven, meer ruimte, meer tijd. Maar soms krijg je ook het gevoel dat de tijd je inhaalt. Wat mijzelf betreft: veel BN-ers op tv… nooit van gehoord. Straat-enquêteurs? Ze lopen me straal voorbij – te oud.  Sociale media… ja sorry hoor;  de pc en Google heb ik nog best meegekregen, maar wat daarna kwam niet echt.  Ik voel me 27, maar ben het omgekeerde getal al royaal gepasseerd. Maakt het wat uit? Nee. Het lijkt wel zo, maar dat is schijn.  Want het is maar de vraag in hoeverre tijd bestaat.

Welbeschouwd is tijd de immer voortgaande stroom van ‘wat nog komt’ naar ‘wat geweest is’ via de spil van het waarneembare heden. Voor wie nog beter kijkt, zoals de grote 13e eeuwse zenmeester Dogen, is elk nu-moment in deze stroom tevens uitdrukking van eeuwigheid. De as van het heden heeft geen einde.  Mooi allemaal. Maar in ons gewone leven is er wel degelijk sprake van vergankelijkheid en daarover hebben we het natuurlijk. Ook als het om de lente gaat. Er is alleen maar nu, maar wat zich daarin voordoet, voltrekt zich evenzeer aan ons. Ook ouderdom en dood.

En toch. Wat is het dat de inmiddels overleden en toen terminaal zieke schrijfster Renate Dorrestein doet genieten van elk moment? Zoals ze daar zat in een interview, sprankelend, volop proevend van het leven, en zoals ze zich ook uitsprak in een interview in Trouw. Ze heeft het daarin o.m. over de verbeeldingrijke geest, die ‘barmhartig’ is en haar doet schrijven èn gordijntjes ophangen, zodat je niet alle narigheid ineens over je heen krijgt.

In een gedicht op de voorpagina van kersteditie van Trouw repte Freek de Jonge ook van de geest: ‘Wat moet er worden van ons leven als de geest ontbreekt? Blijf het verhaal vertellen. De wereld kan niet zonder en ieder pasgeboren kind is behalve een mysterie bewijs van het wonder dat het leven steeds opnieuw begint.’ OK, ik vertel het verhaal op mijn manier:

In het altijd weerkerende nu is er iets aan het werk. Zullen we dat geest noemen omdat we er geen beter woord voor hebben? Dat wat het leven tot leven maakt? En dat wat zich manifesteert in elk zich ontvouwend moment? Dat wat zich in elk levend wezen toont? We zijn er op een bijna ongeloofwaardige wijze aan gewend en toch merken we haar meestal niet op. Die onzichtbare, maar o zo aanwezige geest.

Het helpt als we dat wel doen. En het helpt nog meer als we ons realiseren dat het  juist deze geest is die ons in staat stelt elk ondeelbaar moment opnieuw te beginnen. Dat is het wezen van die geest. Elk moment schept zijn eigen nieuwe begin. Daar is geen biecht voor nodig, geen overtuiging, geen geloof, geen vertrouwen.

Want elke seconde beginnen we opnieuw te leven, elke seconde worden we opnieuw geboren. Inderdaad een wonder en het beperkt zich niet tot de fysieke boreling.  De bijzondere zenmeester Shunryu  Suzuki zegt het zo mooi in zijn eerste boek Zen Mind Beginners Mind. Daarin roept hij al meteen in het allereerste begin, in het kielzog van Dogen, op tot het behoud van een open en ontvankelijke geest, die niets op heeft met prestatie en het bereiken van resultaten.  ‘De geest van de beginner is de geest van mededogen. Als onze geest mededogend is, is hij onbegrensd.’ Mededogend, lees: liefdevol. Elk moment opnieuw. Het is hetzelfde wat de gepassioneerde Afro-Amerikaanse dominee Michael Curry zei bij het ‘sprookjeshuwelijk’ van Meghan & Harry.

Categorie: Columns, Dick Verstegen, Geluk, Zen Tags: Dogen, eeuwigheid, Freek de Jonge, geest, leven, Renate Dorrestein, Shunryu Suzuki, Stroom

Lees ook:

  1. Het eeuwige leven
  2. Dick – vertrouwen 2 (niet)
  3. Dick – wat wij werkelijk zijn
  4. Niets is zo

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Wouter ter Braake zegt

    21 maart 2021 om 18:04

    Prachtig.

Primaire Sidebar

Door:

Dick Verstegen

Columnist Dick Verstegen is zenleraar en oud-hoofdredacteur van de VNU dagbladen. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
28 sep
Choosing Kindness - Ven. Amy Miller
28 sep 23
28 sep
ONLINE cursusreeks Dhammakaya meditatie
28 sep 23
29 sep
Retraite voor ouders
29 sep 23
29 sep
Zenweekend/retraite
29 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Duitse Letzte Generation sluit zich aan bij Extinction Rebellion
    • Sociale aspecten van het vroege boeddhisme (deel 2)
    • XR – Demonstratie tegen nieuwe gasboringen in de Noordzee
    • Waarom speelt Bewustzijn altijd verstoppertje?
    • Het jaar 2023 – dag 250 – voetbalzonderrellen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.