Een wijze rechter stuurt iemand naar de gevangenis, omdat dat hij van oordeel is, dat dat voor iedereen, inclusief de beschuldigde, het beste is. De beschuldigde wordt daarbij niet noodzakelijkerwijs als mens veroordeeld. We kunnen in alle liefde bepaalde handelingen van iemand (of van onszelf) als negatief of schadelijk beoordelen, zonder de mens als zodanig (of onszelf) te veroordelen! Veroordelingen kunnen we inderdaad het beste proberen te vermijden. Oordelen echter, is een natuurlijke functie van ons intellect en van onze intelligentie! Het oordelen als zodanig is niet weg te denken uit het alledaagse leven. Elke stap die we zetten vraagt om een oordeel of beoordeling.
Boeddhisme
Boeddhisme en emoties
Vanuit het boeddhisme is er een duidelijk verschil tussen emoties en gevoelens. Emoties zijn altijd verkrampingen van het ik, dat heftig reageert op wat er gebeurt. Meestal gaat dat onbewust en zijn het manieren waarop het ego zichzelf beschermt en uithaalt naar buiten toe, ego-moties. Gevoelens zijn bevrijdend en ruimte scheppend. Die verkrampen niet. Die doen het tegenovergestelde. Gevoelens zoals liefde en vreugde scheppen ruimte en maken alles meer open. Woede is meestal een verkramping, begeerte ook, die zetten de zaak vast. Die zetten jou vast, zetten de ander vast, zetten de omstandigheden vast. Vanuit de mandala worden emoties gezien als krachten die ons klemzetten of, beter gezegd, waarmee we onszelf klemzetten.
Tibetaanse jongeren protesteren voor Chinese ambassade in Wenen
De jonge Tibetanen gebruikten een projector en speelden video’s van de gewelddadige verplaatsing van Tibetanen door de Chinezen in Tibet af op de muren van de Chinese ambassade in Wenen. Ze projecteerden ook woorden die de mensenrechtenschendingen van China en de culturele genocide benadrukten die China uitvoert om de Tibetaanse identiteit uit te wissen.
De drie vergiften (P. kilesa’s)
De ‘drie vergiften’ zijn de grootste bezoedelingen, de meest opmerkelijke onheilzame eigenschappen. Maar er zijn nog andere uitwassen.
Atiyoga: The Eighteen Tantras
Lama Christopher Wilkinson begon zijn loopbaan in de Dharma op 15-jarige leeftijd met het afleggen van de toevluchtsgeloften van zijn stamleraar Dezhung Rinpoche. In de jaren die volgden introduceerde Dezhung Rinpoche hem bij Geshe Ngawang Nornang, Lama Kalu Rinpoche, Dilgo Kyentse Rinpoche, Nyoshul Khen Rinpoche, en vele anderen. Christopher identificeerde zich vanaf het begin met de Rime Non-Sectarische beweging.
Woordkunst
Met Muso Soseki was het liefde op het eerste gezicht. Zijn heldere en simpele (natuur)beschrijvingen, zijn verwijzingen naar de oorspronkelijke leegheid – die wat mij betreft voelbaar aanwezig is in veel van zijn gedichten – van ons bestaan, doen me oplichten en herinneren aan een andere geliefde dichter–zenmonnik–kluizenaar: Ryokan.
Het goede aan de dingen
…
Relikwieën Boeddha en discipelen aangekomen in Thailand
De ceremonie bij de aankomst van de relikwieën werd gekenmerkt door plechtigheid en eerbied. Zowel toegewijden als hoogwaardigheidsbekleders kwamen bijeen om getuige te zijn van deze heilige gebeurtenis. Monniken uit Thailand en India leidden gebeden en rituelen, wat de spirituele band tussen de twee naties verder onderstreepte.
Guy – dhammazaadjes – De Wijze
Het begrip ‘Muni’ is een oud concept en dateert van vóór de pre-boeddhistische tijd. De term slaat op een zwijgzame, solitair levende asceet die gekenmerkt is door een bijzonder hoge graad van verinnerlijking, zelfbeheersing en terughoudendheid.
De nooit beantwoorde brief van de zen-abt in Kyoto
Soms werd Van de Wetering druistig. Dan klom hij ‘s nachts over de muur van het klooster. In de nauwe stegen van Kyoto bezocht hij zekere lokalen, met saké en goedlachse meisjes.
Het jaar 2024 – dag 51 – gewoondoen
Stel je eens voor…
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Uit dat diepe blauw
…
Het mahayana boeddhisme en het eten van vlees
Jammer genoeg kent de regelgeving rondom het eten van vlees en vis in bepaalde boeddhistische landen en scholen nog maar weinig volgelingen. Tibet en Japan zijn hiervan goede voorbeelden. Het ruige landschap en harde klimaat van Tibet vormen tezamen een geldige reden om het eten van vlees daar niet volledig uit te bannen.
Een win-win situatie
In november 2023 overleed Jan Veenendaal, vaste columnist en schrijver voor het BD. Hij bezocht jarenlang als vrijwilliger (langgestrafte) gedetineerden in gevangenissen en justitiële inrichtingen. Als boeddhist kwam hij van zijn kussen af. De komende tijd herplaatsen we zijn teksten over zijn gesprekken en inzet voor gedetineerden – en andere teksten, die hij onder meer schreef onder het pseudoniem Jacob Nieuwersluis.
Vergeten wijsheid
De ellende die het gevolg is van anarchie is van de volgende aard. Op de eerste plaats hebben mensen geen tijd voor hun privezaken en maken zich zorgen om het meest onplezierige dat er is, de politiek, en niet om hun eigen zaken. Het geld potten ze wegens het gebrek aan vertrouwen en solidariteit op en laten ze niet rollen, zodat de schaarste ontstaat, ook al is er veel van.
Guy – dhammazaadjes – Wijsheid is een individuele realisatie
In het lexicon van de Boeddha horen scheppers, creators, opperbouwmeesters niet thuis. Dhamma is een agnostische ervaringsleer zonder enige goddelijke interventie.
Hojoki – aantekeningen uit mijn kluizenaarshut (3 en slot)
Een lichte droefgeestigheid en melancholie zou de lezer hier kunnen overvallen, zoals die mogelijk ook Kamo no Chomei zelf overviel. Wat hij schrijft is, zo lees ik het, geen valse bescheidenheid. Dit, zijn hechten aan bijna niets, is eerder een (lichte?) vorm van wroeging – maar ja, begeerte is begeerte, naar wat dan ook.
De sangha als Boeddha
Toen ik bijna 15 jaar geleden begon met mediteren was ik zo groen als gras op dit gebied. Ik zocht een manier om te leren omgaan met mijn drukke hoofd en het leren omgaan met moeilijke zaken in mijn leven. Iets wat ik ook al op andere manieren had geprobeerd maar die, hoewel natuurlijk ook hadden bijgedragen, niet de vrijheid boden waarnaar ik zo op zoek was. Vrijheid, een ontsnappen aan een rol die ik zo lang gespeeld had, een jas afgooien die veel te krap geworden was. Maar wat zou er gebeuren als ik die jas zou uitdoen, voorgoed?
De Sangha, een veilig toevluchtsoord?
Het is voor de purist toch oppassen geblazen wanneer hij/zij zich aansluit bij een sangha die gerelateerd is aan het theravada. Wees er altijd van bewust dat de Boeddha (voordat hij uitdoofde) geen persoon, maar zijn leer en discipline als enige autoriteit heeft aangewezen. Alles wat de mogelijke leraar of lerares van de desbetreffend sangha ons bij wil brengen moet getest worden door middel van vergelijking met de leer uit de suttas (en de vinaya).
Het portret als valkuil
Wenden we ons nu naar het Boeddhabeeld. Dit is geen portret van de historische Boeddha. Hoe deze eruitzag weten we niet. Het Boeddhabeeld kwam pas een paar honderd jaar na zijn heengaan in zwang; in de vroegste boeddhistische periode werd de Boeddha alleen aangeduid met symbolen zoals een levensboom, een voetafdruk of een lege zetel.
Een tekst geschreven vanuit verbazing
‘Ik heb de indruk dat sommige Zenboeddhisten en iemand als Thich Nhat Hanh de concepten dukkha en samsara niet erg centraal stellen in hun uitingen, om het voorzichtig te zeggen. Ik ben niet te beroerd om het stelliger te zeggen: die de concepten dukkha en samsara hebben verdonkeremaand in hun Dharma. Een helder statement, een diepe overtuiging, die helaas toch de meeste lezers niet zal overtuigen.’
Guy – dhammazaadjes – Vormen
Fixeer je niet op vormen. Identificatie met vormen creëert slechts begoocheling: onwetendheid, verlangen en afkeer. Kortom: illusie.
De herontdekking van de natuur
Momenteel lijken we als mensheid in de fase van onze levenscyclus te zitten waarin we de oude intuïtieve kennis over het net van Indra dringend aan mekaar moeten doorgeven, in alle richtingen van deze planeet en tot in het oneindige herhaald. We hebben zoveel invloed en verantwoordelijkheid dat we ons niet langer kunnen opsluiten binnen nationaliteiten, geloofsovertuigingen en deelwetenschappen.
Nathan – Liefde stroomt door het individu
Het willen organiseren van iets, kan gauw uitlopen op het kwaad van verafgoding: bijvoorbeeld, miljoenen betalen voor iemand die een flink balletje weet te trappen of heel goed weet te schaken of wat dan ook. Het is toch volkomen absurd dat we bepaalde mensen zo nalopen, verafgoden en belonen?
