Het NU is de enige plaats waar de dhammanuvatti tot zelfrealisatie kan komen. Het NU is de plek waar de beoefenaar zich van dukkha bevrijdt. Het is de enige plaats waar hij de werkelijkheid kan zien. De enige plaats waar hij wakker kan worden.
Het NU omvat het hele bestaan: het draagt het hele verleden in zich en schraagt de volledige potentie van de toekomst. Het NU is het enige moment dat wérkelijk is. Het is de enige plaats, tijd en ruimte om tot ontwaken te komen. Om wakker te worden.
Ons bestaan wandelt niet van begin- naar eindpunt. Niet lineair. Niet van verleden over heden naar toekomst. Ons bestaan beweegt zich cyclisch. Van NU-moment over NU-moment naar NU-moment. NU ad infinitum. Een oneindig voortschrijdend proces van NU’s. Dhamma.
Er is alleen maar dit moment. Dít moment. Slechts wanneer de notie van tijd wegvalt, verdwijnen verwachtingen en komen sluimerende verlangens, resp. afkeer niet aan de oppervlakte.
Blijf dus in het heden. Verleden en toekomst staan voor begoocheling, verlangen en afkeer. Trap niet in die val.
In een andere tijd verblijven dan het NU triggert het ego: angsten ontstaan en verlangens komen op. Dit veroorzaakt afleiding en verstrooiing. Het belet je om de dingen te zien zoals ze werkelijk zijn.
Het zijn niet de ‘herinneringen’ aan het verleden die een probleem vormen. Het is het ‘hechten’ aan die herinneringen dat een probleem is. Het is de neiging om deze heugenissen te herbeleven, om de begeerte en passie (P. chandaraga) die ze oproepen opnieuw tot leven te wekken. Laat dit hechten los. Vernietig het. Het is onwaarheid.
Hetzelfde geldt voor de rusteloosheid die gedachten over de toekomst oproepen. Ook hier is het de begeerte en de passie die de agitatie veroorzaakt. Hier geldt eenzelfde opdracht: Laat het los. Vernietig het. Het is begoocheling.
Geef een reactie