Deze cartoon werd eerder, op 12 april 2015, in het BD geplaatst. Ardan verliet dit leven op 9 augustus 2024.
- Door naar de hoofd inhoud
- Skip to secondary menu
- Spring naar de eerste sidebar
- Spring naar de voettekst
Footer
Boeddhistisch Dagblad
Deze cartoon werd eerder, op 12 april 2015, in het BD geplaatst. Ardan verliet dit leven op 9 augustus 2024.
Sjoerd zegt
Helemaal eens, houdt deze spiegel goed vast!
Marja zegt
Ga ik doen Sjoerd!
Eline zegt
Het verrast mij hoe er gedacht wordt dat boeddhisme verweten wordt dat het beperkt blijft tot mediteren, mindfulness of andere geestelijke activiteiten op het kussentje. Ik verneem van diverse leraren, uit diverse boeddhistische teksten juist het tegenover gestelde! Boeddhisme is hier en nu. De gehele dag door en kan zich zelfs voort zetten in je dromen. Het is uiteraard meer dan het kussentje, en nee, je kunt je niet verstoppen achter het boeddhisme. Als beoefenaar van het Mahayana boeddhisme, weet ik dat het juist ook gaat om jou en de ander. Het verlichtingsstreven houdt in dat je je onbeperkt, grenzeloos, inzet opdat alle wezens het geluk vinden en verlost worden van het lijden. Dat lukt natuurlijk niet alleen vanaf het kussentje. Je hebt het kussentje echter wel nodig om je concentratie te vergroten, te complementeren over de teachings en weer stil te staan bij je motivatie. Het is dus en het kussentje en de tijd die je niet gebruikt op het kussentje. Dat geeft je gelukkig veel meer tijd!
Marja zegt
Helemaal mee eens Eline. Voor mij is dat ook zo. Dat ik oefen om in die grenzeloosheid te geraken, waardoor het onderscheid tussen ik en ander verdwijnt. Wat ik met de cartoon en het aanhalen van de tekst van Jules wil uitdrukken, is dat er altijd een valkuil is dat we blijven steken in dit inzicht. Op een gegeven moment moeten we al onze verworvenheden opzij kunnen zetten. Helpen met lege handen, zogezegd. Ons niet achter de boeddha verschuilen!
Sjoerd zegt
Het schoonmaken van de spiegel, de diamant sutra is voor mij vaak wel een aardig middel om de verbeelding er af te vegen en weer fris aan de werkelijkheid van alledag te gaan staan.
‘Het is niet echt Subhuty, maar allemaal maar een manier van spreken. ‘
Eline zegt
Helemaal mee eens, alleen zou ik zeggen, zet je verworvenheden niet aan de kant, maar gebruik ze. Dat zou toch zonde zijn, niet? Dus met al je inzichten aan de slag! En dat is heel makkelijk, het theater van ons leven geeft ons te pas en te onpas volop situaties waarop de boeddhistische kijk zeer verdienstelijk kan zijn voor zowel jezelf als de ander en het blijft niet bij visie, het gaat natuurlijk ook om boeddhistisch handelen. Ik zie echter niet in hoe je je achter de boeddha kan verschuilen. Dat kan naar mijn mening juist niet. Als je de beoefenaars verwijt dat ze alleen maar op het kussentje blijven zitten of mindfullness cursussen aan het volgen zijn, dan heb je een punt. Maar van waar die gedachte? Hoe weet je nu in hoeverre de verworvenheden nu wel of niet in praktijk worden toegepast? Bij de dingen die mensen denken en doen, zal niet een labeltje aanhangen, wel of niet boeddhistisch, toch? Ik vind het een individuele kwestie wat een persoon in kwestie met de dharma doet. Het zou natuurlijk mooi zijn als het verinnerlijkt is, maar over mijzelf gesproken heb ik nog een lange weg te gaan. Maar een liefdevolle, compassievolle motivatie ontwikkelen en daarna handelen is elke dat weer een uitdaging, maar geeft ook veel voldoening. Maar moet dat met uithangbord “ik ben boeddhistisch bezig”? Ik doe dat liever in stilte. En ik denk met mij velen. En als het in stilte gebeurd, dan is dat niet zichtbaar als boeddhistisch. Dat hoeft ook niet. Het zichtbaar in de buitenwereld acteren als boeddhistisch, via bijvoorbeeld een maatschappelijke beweging is voor mij dan ook niet nodig.