Ze zeggen dat de vertaling, omschrijving van de nieuwe boeddha ‘de vriendelijke’ is: Maitreya.
Gautama Boeddha leerde liefdevolle vriendelijkheid voor alle levende wezens.
Wanneer ben je een vriend van elkaar?
Ikzelf beschouw integriteit als heel belangrijk. Daaronder versta ik dat je niet gierig bent en betrouwbaar (niet over van alles steeds zit te liegen).
Mensen praten heel makkelijk over liefde en vergeven als belangrijk maar als je daar dieper op ingaat, zie je dat deze mensen helemaal niet van plan zijn al hun leugens op te geven en ook nog eens geloven in oorlog (lees: georganiseerde moord).
Natuurlijk moet er die klik zijn. Een spontaniteit binnen een ontmoeting. Als je niet spontaan kunt zijn met elkaar, dan vraag ik me af of dat ie vriendschap wel echt oprecht is.
Seks kan alles en niets met vriendschap te maken hebben. Soms is het een stap te ver of brengt het mensen juist dichter tot elkaar. Maar soms zijn er mensen die alleen maar aardig zijn naar iemand om deze persoon zo snel mogelijk tussen de lakens te krijgen, nietwaar?
Als vrienden kun je op elkaar vertrouwen en heb je dus tijd voor elkaar.
Ook Christus noemde zijn discipelen vrienden.
Als ik me niet vergis, heeft Boeddha ooit gezegd: dat je maar één echte vriend in je leven kan hebben, hoogstens misschien twee. Iemand waar je helemaal mee klikt. Voor hem was het zijn neef Ananda, was ook zijn persoonlijke verzorger.
Jiddu Krishnamurti had zijn jongere broer Nitya als zijn beste vriend. Van Christus wordt gezegd dat ie zeer close was met zijn jonge discipel Johannes maar andere bronnen verwijzen daarbij ook naar Maria Magdalena.
Sommige mensen zoeken hun hele leven naar hun beste maatje.
Maar je kunt ook beste maatjes zijn in de zelfkant. Dan haal je niet het beste bij elkaar omhoog. En dat beschouw ik juist ook als een belangrijk onderdeel van vriendschap: het beste in elkaar omhoog halen, in bloei staan.
In mijn relatie met Chandra let ik daar ook altijd op: komen we wel – nog verder – tot bloei? Het levensgeluk van de mens heeft daar namelijk ook alles mee te maken, lijkt mij. Ik hoorde, als voorbeeld, namelijk over een familielid dat haar partner het afkeurde dat zij een bepaalde studie zou volgen. In mijn ogen echt een egocentrische klootzak. Ja, blijkbaar ben ik niet die ‘Maitreya’.
Er zijn mensen die dingen niet bij naam durven noemen vanwege de goede vrede. Maar die vrede is in mijn ogen er dan nooit geweest. Om echt iets op te bouwen moet je soms eerst iets afbreken. In het hindoeïsme geloven ze dat god Shiva samenwerkt met de goden Brahma en Vishnu. Vernietiging (Shiva is de vernietiger) die een nieuwe schepping mogelijk maakt, denk maar aan een mooie grote boom vellen om daar bijvoorbeeld een tafel met stoelen van te maken. Shiva leeft dan niet in conflict met de andere twee hoofdgoden: de schepper (Brahma) en instandhouder (Vishnu).
Als boosheid een eigen leven gaat leiden, kom je makkelijk in een zeer destructieve spiraal met elkaar.
Mogelijk heb je niets met emoties als boeddhist. Ik zie het ook binnen de kringen van vrienden van Jiddu Krishnamurti. Je ziet dat ze een bepaalde gedragscode volgen binnen hun discussiebijeenkomsten. Alleen heeft deze gedragscode niets met Krishnamurti te maken maar alles met David Bohm. Een – zeer bekende – wetenschapper die graag met K discussieerde. Vanwege zijn enorme bekendheid (werkte ooit samen met Einstein) volgen zij zijn visie op een dialoog. Maar K zelf discussieerde er altijd op los. Onderbrak gerust de ander!… Uiteindelijk keerde die David Bohm zich van K af. Omdat Bohm geloofde dat K zijn hele leven celibatair was maar dat bleek niet zo te zijn. Toen K’s seksleven bekend werd, verloor hij daardoor veel van die zogenaamde vrienden.
Ach, wat is vriendschap? Dat je voldoet aan het plaatje van de ander?
Blijf praten met elkaar, dat geeft hoop wanneer je vastloopt. Ga niet zeuren over ‘geweldloze communicatie’, want zij die daarin geloven zijn in mijn ogen vaak de grootste schijnheilige mensen. Ik kom ze nog altijd tegen. Doen zich heel beschaaft voor maar laten nooit eens het achterste van hun tong zien. En dat doen vrienden juist wel. God(en)zijdank.
Liefde maakt ons goddelijk (liefdevol) en emoties menselijk. De een kan niet zonder de andere. Je geeft toch een roos in je tuin niet alleen water maar toch ook mest? En ooit zo’n prachtige roos zonder doornen gezien?
Henk van van Kalken zegt
Vriendschap en liefde zijn gevoelens die mensen, levend in samsara, voor elkaar kunnen voelen.
Het zijn ‘slechts’ gevoelens, die, als je ze analyseren zou, uit verschillende componenten bestaan.
Emotie is wat mij betreft de submodaliteit van vriendschap. Kort, hevig, snel voorbijgaand. Wat mensen doen is opvattingen en overtuigingen koesteren over bedachte criteria om echte vriendschap of liefde voor iemand te hebben. Dit mag dan wel, dat mag dan niet, anders is het geen vriendschap of liefde. Ik had ooit vriendschappelijke gevoelens voor iemand die achteraf een incestueuze kinderverkrachter bleek te zijn. Wég vriendschap. Vriendschap en liefde zijn in de samsarische context voorwaardelijk.
Vriendschap en liefde bestaan niet – hetgeen mij er niet van weerhoudt om dat toch van tijd tot tijd voor levende wezens te voelen.
Nathanji Rozenhart zegt
Hoi Henk,
In mijn praktijk als hulpverlener heb ik diverse keren te maken gehad met mannen die misbruikt waren door hun moeder. En een moeder over de vloer gehad die gevoelens bekende voor haar eigen twee jonge jongens. Enzovoort.
Ik ben toen op een dag gestopt, die verhalen vond ik bagger.
Maar onlangs ben ik weer begonnen mijn kennis op te frissen wat o.a. hypnotherapie aangaat.
Op de eerste plaats zie ik geestelijke problemen als iets van de mens zelf, een levensopdracht: ‘Ken uzelve’. Maar lichamelijke en psychosomatische problemen vragen vaak om hulp van buitenaf.
Het evangelie van Boeddha en Christus betrof (betreft) de innerlijke mens, de geest. En daarbij deed Christus ook aan handoplegging. Boeddha richtte zich bovenal op het nirvana. Hij wilde ook dat zijn monniken niet te veel bezig waren met het lichaam.
Ikzelf beschouw Boeddha en Christus als vrienden van de mensheid. Zoals zij beiden ook predikten: haat verdrijft nimmer haat.
Aan de ene kant heb je die universele waarheid van liefde aan de andere kant onze emoties. Zoals je boos kunt zijn op iemand. De menselijke natuur is beperkt, mijn emoties zijn beperkt en toch kunnen we ook de oneindigheid daarin ervaren, zoals we opeens heerlijk verliefd kunnen worden.
Ik geloof daarbij, bij dit alles, ook in het gezonde verstand. Maar we zijn geen mentale wezens, hoogstens voor een deel. Sommige mensen weten alles over de teksten van de Boeddha maar hebben moeite om emoties te tonen, bijvoorbeeld naar mensen om hen heen.
Ja, het leven is complex en het is daarom goed om alert te zijn en te blijven.
‘Wees een licht voor jezelf.’
Henk van van Kalken zegt
Hoi Nathan,
Bekend thema, die baggerverhalen van misbruikers. Ook ik heb daar in mijn hulpverlenerspraktijk mee te maken gehad. Ik ben zelf hypnotherapeut (geweest) en daar heb ik het meeste zinvolle werk in gedaan. Lichamelijke en psychosomatische problemen moet je inderdaad soms met hulp van derden te lijf gaan, maar primair is het om de verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen.
We zouden populierachtige bomen kunnen opzetten over geestelijke problemen van de mens. Over de geest en de aard van de geest. Boeddha en Christus waren zonder enige twijfel grote, meedogende geesten, hoewel ik persoonlijk twijfels heb bij zowel de teksten in de bijbel als in de Soetra’s. Er zijn ook mensen die twijfelen of ze überhaupt ooit bestaan hebben, en zo ja, of ze werkelijk zich manifesteerden als de overlevering ons wil doen geloven. Ik vind het niet echt belangrijk.
Het idee van universele liefde werkt naar mijn inzichten alleen als je een werkelijk inzicht in de leegte hebt. Kennis op een niveau die boeken, teksten en heilige geschriften overstijgen.
Hier in samsara leven we met de paradox van de denkende geest: we hebben het nodig om te overleven, maar het vormt tevens de belemmering om voorbij de fysieke existentie te gaan en je oorspronkelijke staat te ontdekken. Aan de andere kant heb je de denkende geest juist ook weer nodig om de staat van verlichting, of hoe je het ook maar zou willen noemen, te bereiken.
‘Verlicht je eigen pad en laat je niet afleiden.’
Groet, Henk
Nathanji Rozenhart zegt
Beste Henk,
Grappig dat jij ook die – positieve – interesse hebt/had in hypnotherapie.
De meeste onderzoekers denken dat Jezus werkelijk heeft bestaan.
Ik vind het belangrijk in relatie tot de teksten, want een verzonnen persoon maakt van het Nieuwe Testament slechts een soort van new age-boek in mijn ogen maar het is juist een boek van vlees en bloed, zogezegd, doorleefd.
Maar niemand zegt of beweert hier dat je in hen moet geloven en moet handelen overeenkomstig hun leer.
Ja, liefde en leegte gaan prima samen: anders wordt liefde makkelijk tot een concept.
Mijn ‘oorspronkelijke staat’ is zoals ik nu ben. Met of zonder denken.
Met andere woorden: ik ben wat ik waarneem. En dat is nimmer hetzelfde, toch?
Ja, laten we bij onszelf blijven zonder ons afgescheiden te voelen. ;)