De wereld kan meer boeddhistische figuren gebruiken. Daarvan is Marion Brown overtuigd. Volgens haar hebben we behoefte aan meer mensen die op zielsniveau denken. “Zij zoeken verbinding. Verloochenen zichzelf niet. Dat is hard nodig.”
De maatschappij is volgens Brown aan het verharden. “En ik vrees dat die nog harder wordt.” Een citaat van haarzelf, in het Engels geformuleerd (niet onlogisch met een Engelse man): ‘To be unaware of the needs of one’s soul, is a luxury we can’t afford.’
De wereld heeft volgens haar behoefte aan waarachtige mensen. Aan mensen die echt zijn.
Een voorbeeld is in haar ogen Aleksej Navalny. “Hij wist wat het Russisch volk nodig had. En deed wat nodig was. Helaas zijn de meeste mensen in de politiek verkeerd bezig. Poetin is een stukje van zichzelf kwijtgeraakt. Net als veel andere wereldleiders.”
Wereldtoneel
De problemen op het wereldtoneel, zoals oorlogen en klimaatproblemen, laten ook haar niet koud. Iets wat ze in de loop der jaren heeft geleerd: “Je kunt de wereld snappen, als je je verdiept in het boeddhisme.” Ze gaat zelfs een stap verder. “Ik begrijp iemand als Trump, ook al sta ik absoluut niet achter zijn ideeën. Dat hij zoveel aanhangers heeft, is te danken aan het feit dat er niet voldoende naar de noden van mensen is geluisterd.”
Tegelijkertijd erkent ze ook dat te veel mensen op materialisme zijn gericht. “Mensen krijgen te veel normen en waarden opgelegd van buitenaf. En gaan steeds verder van hun ziel afstaan. Het ego is wat we worden. Maar die ziel is wie we zijn. En de wereld is zijn ziel kwijt.”
Normen en waarden
In de loop der jaren heeft ze meer zelfinzicht gekregen. Vraagt zich af wat haar blij maakt en heeft meer afstand genomen van de maatschappij. “Ik ben anders na gaan denken over normen en waarden op zielsniveau.”
Zijn er problemen, dan moet je de oplossing toch binnen jezelf zoeken, zegt ze. “Als ik ergens mee zit, moet ik daar zelf mee aan de slag. Je eigen lijf is je tempel. Zo simpel als wat. En ik moet verantwoording nemen voor mijn eigen keuzes. Dat leer ik nog steeds. Dat gaat met vallen en opstaan.”
Reflectie
Brown was van jongs af aan al iemand die veel reflecteerde. “Ik dacht veel na. Op mijn twaalfde was ik al iemand die de bredere verbanden zag.” Ze wilde reizen. De wereld zien. Ontmoetingen die ze had op haar reizen, zijn haar altijd bijgebleven.
Zo ook de ontmoeting die ze in Panama Stad had, die ze veertig jaar geleden bezocht met haar toenmalige vriend (nu haar man). “Deze ervaring heeft me veranderd.”
Brown en haar vriend hadden hun laatste geld in de Zuid-Amerikaanse stad besteed aan het telefoneren met het thuisfront en waren verdwaald. Ze kwamen uit bij een markt waar ze werden omsingeld door een groep lokale mensen – “overigens niet bedreigend” – toen er een tandeloze vrouw aankwam lopen. “Zij gaf ons vrij snel geld. Dankzij het geld konden ze terug naar de boot. “Ik heb van deze ontmoeting geleerd mensen niet te beoordelen op hun uiterlijk.”
Psychiatrie
Met die oordeelloze blik is zij ook opgegroeid. Haar vader werkte voor een psychiatrische instelling. “Er kwamen ook wel eens patiënten bij ons thuis, en ik leerde daarmee om te gaan.” Ze concludeert: “Mijn norm van wat normaal is, is in de loop der jaren best opgerekt.”
Tegelijkertijd kan ze genieten van de ogenschijnlijk normale dingen. “Van een vogeltje in onze tuin of het contact met een kind. Dat maakt me blij.”
Haar conclusie: “Je moet naar je ziel luisteren. En een ander geen pijn doen.”
Boeddhisme
Zou het boeddhisme bij haar passen? “Dat denk ik wel. Ik mediteer regelmatig, om wat rust in mijn hoofd te krijgen. Ik ga graag met mijn ziel aan de slag.”
Ze concludeert: “Ik hoef niet naar een retraite om boeddhist te zijn. Ook als ik thuis aardappels aan het schillen ben, kan ik meditatief bezig zijn.”
(naschrift) Voor mij een mooie eyeopener. Zo ken ik mijn vriendin niet. We kennen elkaar een paar jaar. Ik heb haar altijd gezien als een sterke vrouw. Maar ze heeft meer boeddhistische inslag dan ik vermoedde.
