• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » ‘Je bent aanvaard zoals je bent’

‘Je bent aanvaard zoals je bent’

3 januari 2024 door Peter Pijls

Tien jaar geleden voerde ik een telefoongesprek met fotograaf Jacques Peeters over Ton Lathouwers. Jacques beoefent Chinees zenboeddhisme, ik had me verdiept in solo-zen uit Japan.

Ton Lathouwers kenden Jacques en ik allebei. Lathouwers is de voorman van het Nederlandse ch’an-boeddhisme, het Chinese zen beoefend door fotograaf Jacques Peeters.

Hij was destijds gepensioneerd als fotograaf van het Dagblad voor Noord-Limburg. Ik kende hem van mijn tijd als journalist bij het toen nog concurrerende Dagblad de Limburger.

Over zijn Chinese zenbeoefening, geïnspireerd door Ton Lathouwers, zei Jacques Peeters aan de telefoon: ´Als ik niet was gaan mediteren had ik allang zelfmoord gepleegd. ´

Zo’n jaar daarvoor interviewde ik Ton Lathouwers, de man die het leven van fotograaf Jacques redde, in zijn Nijmeegse flat. Dat deed ik samen met Emile Hollman. We studeerden allebei journalistiek in Tilburg. We hadden Oosterse Renaissance van Han Fortmann gelezen, een boekje dat ook voor Ton Lathouwers heel belangrijk was.

Emile en ik deelden een levendige belangstelling voor Dostojevski. We hadden een afkeer van holistisch angehauchte new age-wauwelaars. Tenslotte mochten we graag van mening verschillen over meisjes en de vraag of we in het Trappistenklooster bij Tilburg een bier brouwende monnik op zondag na de mis in de abdijkantine mochten bevragen over zijn bezigheden door de week, als hij indachtig de Regel van zijn Trappisten-orde verplicht moest zwijgen.

Ik kan me niet precies herinneren waarom ik een decennium geleden, kort na mijn echtscheiding, Jacques Peeters belde, de zen-fotograaf. Hij stond bekend om zijn talent om op locatie eerst langdurig naar van alles te kijken voor hij zijn beelden maakte.

Van een schrijvende oud-collega van het Dagblad voor Noord-Limburg weet ik dat Jacques zich tijdens interviews niet alleen onderscheidde door de verstilde foto´s die hij dan maakte, na veel rondkijken. Tijdens het eigenlijke vraaggesprek was hij niet zelden de eigenlijke interviewer. De journalist hoefde alleen maar mee te schrijven.

Rond 1995 vonden Emile Hollman en ik onszelf terug onder de Bodhiboom in India, waar de Boeddha na 49 dagen non-stop mediteren verlicht raakte. Dat gebeurde nadat hij eerst vorstelijk verwend leefde in een paleis. Bij een eerste tochtje buiten de muren raakte de prins blijvend overstuur van het lijden dat hij zag.

Siddharta nam letterlijk afscheid van zijn weelderige leven. Hij verliet het paleis en werd een asceet. Na onder de Bodhiboom in Noord-India de staat van verlichting te hebben bereikt, verspreidde Gautama zijn heilsfilosofie met groot succes.

In India wou dat trouwens niet zo lukken, elders in Azië wel. Aangekomen in China zorgden boeddhistische zendelingen uiteindelijk voor het ontstaan van Ch’an, het Chinese zen dat Ton Lathouwers later in Nederland ging doceren.

Toen ik hem in de jaren ´80 interviewde met Emile Hollman, viel me op dat Ton Lathouwers ergens helemaal geen klassieke boeddhist was. Als hoogleraar Slavische talen in Leuven raakte hij diep onder de indruk van Russische schrijvers. Hij stond ook verder voorbeeldig open voor vrijwel iedere anders denkende.

Een paar jaar geleden was ik definitief verkocht toen ik Ton Lathouwers in een You Tube-interview hoorde toegeven dat zijn brein ook na tientallen jaren mediteren nog steeds een drukke transistorradio was als hij zittend op een kussen nergens aan probeerde te denken. Dat kan ik na vele jaren zen-meditatie alleen maar beamen.

Fotograaf Jacques Peeters van het Dagblad voor Noord-Limburg, de overtuigde leerling van Ton Lathouwers, ziet dat mogelijk anders. De gewezen journalist Emile Hollman van het Limburgs Dagblad misschien ook. Het zou kunnen dat de leer van Boeddha nog steeds een heel belangrijke rol speelt in zijn leven. We zouden nog altijd van mening kunnen verschillen over de bruikbaarheid daarvan.

Daarover praatten we ook al tamelijk indringend toen we tijdens een andere reis naar India in Poona belandden. Dat was destijds het hoofdkwartier van de Bhagwan, later Osho. Deze goeroe stond niet alleen door zijn verzameling Rolls Royces bekend om zijn ruime interpretatie van Boeddha´s ascetische verlichtingsleer.

Toen Emile en ik het ook nodig vonden de ashram van de oplichter en matige goochelaar Sai Baba elders in India te ontheiligen, waren we het ook al niet helemaal eens. Bijvoorbeeld over de vraag hoe disrespectvol het van me was om daar in korte broek te verschijnen.

Volgens diverse Europese adepten van Sai Baba, even fanatiek als intellectueel ogend, was dat voldoende reden om me ver uit de buurt te houden van Zijne Heiligheid, die niet veel later door de mand viel, en niet alleen omdat Sai Baba een ordinair seksueel roofdier was.

Een twijfelende, bijna wanhopige benadering van het lijden kenmerkte Ton Lathouwers, de zenleraar uit Nijmegen. Na zijn echtscheiding belandde hij in een existentiële crisis. Hij legde zijn misère voor aan zijn Chinese zenmeester. Die zei alleen maar: Je bent aanvaard zoals je bent.

Tekst Peter Pijls

Categorie: Boeddhisme, Columns, Peter Pijls Tags: Dostojevski, Emile Hollman, Han Fortmann, India, Jacques Peeters, Osho, Peter Pijls, Sai Baba, Ton Lathouwers

Lees ook:

  1. Oosterse renaissance
  2. Nepal 2015: van kwaad tot erger
  3. De parafernalia van de Oosterse wijsheid
  4. Taigu – ‘Zen op je ziekbed’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Haazen dirk zegt

    4 januari 2024 om 12:35

    Als je het belangrijk vind om alle religies te respecteren is je schrijftaal niet zo vredelievend en verenigend. Het zegt meer over jezelf dan over de ashram van Saibaba waar je blijkbaar over gefrustreerd bent.

  2. Joost zegt

    4 januari 2024 om 16:30

    Ik denk dat we het verschil aan moeten geven tussen Shri Sai Babba en Shatia Sai Babba. Dat schept meer duidelijkheid. Shatia beweerd een incarnatie te zijn van Shri. Maar hij komt niet in de buurt, dat durf ik wel te stellen.

Primaire Sidebar

Door:

Peter Pijls

Peter Pijls werkte 23 jaar als journalist. Een optelsom van verslavingen en andere psychische kwetsbaarheden maakten hem juridisch arbeidsongeschikt. Op zijn tiende viel hij van zijn katholieke geloof af. Sindsdien is hij dolende. Peter vindt de meeste boeddhisten best aardig. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 10 februari 2025
    Zen Spirit studiegroep 'Het verborgen licht'-vanaf 10 februari 2025
  • 2 mei 2025
    Phowa Studieweek
  • 9 mei 2025
    Seminar Tenzin Wangyal Rinpoche
  • 12 mei 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 13 mei 2025
    Verdiepingsbijeenkomst Hand in hand met de Boeddha
  • 13 mei 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Weet jij wat een anker is? Test jezelf!

    Hans van Dam - 2 mei 2025

    Deel 3 van een 5-delig dwaalgesprek over de mystieke roos.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Wat is quiëtisme?

    Hans van Dam - 27 maart 2025

    Over het stillen van de wil.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • De dood van de paus
    • Seks: Joodse posities in Joods Museum Amsterdam
    • Paus Leo XIV – ‘help ook elkaar om bruggen te bouwen – met dialoog, met ontmoeting’
    • Aardbeving van magnitude 3,7 schokt Tibet
    • Vrijdag Zindag – Wat Schoof had willen zeggen

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.