Eknath Easwaran:
‘In plaats van het leven te observeren als een voortdurend veranderend proces staan we erop het leven te beschouwen op de manier zoals wij willen dat het is: als een aaneenschakeling van dingen en ervaringen die de kracht bezitten om ons bevrediging te schenken.
In plaats van ons ‘ik’ te zien zoals het is, namelijk als een vergankelijk proces, klampen we ons vast aan wat we willen dat het is, namelijk als iets dat écht bestaat, als iets dat afgescheiden is van de rest, als iets dat eeuwig is.’
Ardan zegt
Ja , mooi en raak omschreven.
Siebe zegt
We hebben tijdens het leven volgens mij gewoonlijk wel vrede met het verdwijnen van gewaarwordingen, van gevoelens, van elke Ik besta-notie. Tijdens leven willen we niet eeuwig bestaan als Ik, als waarnemer, zelfbewust. Elke keer weer als we inslapen en dat allemaal eindigt, vinden we dat juist wel zo prettig. Even niks voelen, niks willen, niks gewaarworden, geen Ik ben er besef hebben.
Niks van dat alles. Lekker slapen. Dus dat eeuwig Ik speelt dan eigenlijk helemaal niet. Je kunt je zelfs vrij gemakkelijk overgeven aan het eindigen van gevoelens en ook aan het totaal eindigen van Ik besef. Daar kijk je zelfs naar uit. Maar als de dood komt niet. Toch zouden we best nooit meer wakker kunnen worden elke keer als we inslapen. Best apart allemaal.
Joost zegt
En eeuwig is de droom,en de droom is eeuwig.
Wie is we??
Rafa zegt
Ik… en toch heb ik ..mensen gelukkig gemaakt … Verdriet gedeelt.. en zelfs verdrietig gemaakt ( uit jeugdige overmoed en domheid) dat was ik en door verandering open en acceptatie ben ik nu ..en nu …en nu nu iets anders als net gisteren en morgen. Bewust liefhebbend is er meer (vast wel )