Mijn beste kalyanamitta, voor jou heb ik een opdracht en een wens… Bouw onverstoorbaar verder aan je vormloze stupa. Met vallen en opstaan. Met ontstaan en vergaan. Telkens met mínder verlangen en mínder hechting. Steevast met méér volharding. Adhitthana.
In de vaste overtuiging dat er een realiteit bestaat voorbij je begrensde zintuiglijke werkelijkheid. Een bewustzijn dat zich eonen vérder uitstrekt dan de beperkte en geconditioneerde bevrediging die je alledaagse blind rondtasten in deze wereld biedt.
Een ruimte die zich niet laat exploreren door kennis. Een leegte waar de homo sapiens niet thuis geeft. Organische wijsheid zónder intellectuele ballast. Een ruimte die zich niet buiten je bevindt. Niet van je afgezonderd is. Maar diep in je bestáát. Als een onzichtbaar bas-reliëf in je geest gepreegd is.
Een leegte die je énkel experiëntieel kan gewaarworden. Ervaringsgewijs. In stilte. Zonder woorden. Zonder concepten. Zonder decor & decorum. Zonder illusie. Op een meditatiematje. Met slechts een witte muur als zintuiglijke begrenzing. Pure wijsheid. Bhavana-maya panna.
Wéét dat je tocht door samsara een aflopend verhaal is. Ga de stroom binnen. Wees—conform de instructies van de Meester—een licht voor jezelf. Wees een eiland dat niet door de tsunami’s van onwetendheid, verlangen en afkeer kan overspoeld worden.
Realiseer jezelf. Door aandacht en gelijkmoedigheid. Nú. In dít moment. In élk moment. Op jouw inzet komt het aan. Met héél veel metta. Moge je gelukkig zijn. En vredig.
