Heel lang geleden, ik was toen nog een jonge vent, liep ik elke dag niet-professional hard. Steeds harder en verder, meestal alleen, ik heb een hekel aan groepjes. Het hardlopen had geen enkel doel, niet voor de gezondheid, niet voor ontmoetingen, niet voor het uitzicht, ik liep meestal in het donker van de avond en nacht.
Rennen maakt het hoofd leeg, zo ervoer ik. Het was het begin van de middenweg die ik nu afleg.
Ren voor je leven, voor je geest.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.