De gouden teerling is geworpen (3b) –  uitwerking racisme en discriminatie

Gisteren, in deel 3a, kwam de hele introductie van wat discriminatie wél en niet is aan bod. En ik neem nu een aantal onder ‘antiracisten’ populaire stellingen, en geef dan mijn repliek erop.

Stellingen en waarheidsgehalte: privilege en historische schuld

Ten eerste wit privilege. “Er is sprake van ongelijkheid als groepen mensen meer privileges hebben dan anderen. Als we spreken over specifieke privileges die witte mensen hebben – in verhouding tot het onrecht wat mensen van kleur wordt aangedaan – dan spreken we over wit privilege”. Amsterdams burgemeester Femke Halsema vindt dit een vertekend beeld. Zij voegt bijvoorbeeld toe dat een gehandicapte witte wajonger écht goed moet zoeken waar hij dan wel wit privilege zou hebben, en kan geen langdurige onderdrukking van minderheden zoals de USA dat had/heeft ontdekken in Nederland. Ik ben het geheel met haar eens: “nivellerende” steun voor alle volgens objectieve maatstaven-zoals-inkomen achtergestelden, ongeacht DNA, is de oplossing als je vindt dat bepaalde groepen mensen nu te weinig kennis, macht en inkomen krijgen. Anders dan een achterstand qua kennis-macht-inkomen, en bijzondere situaties zoals de hopelijk eenmalige toeslagenaffaire, heb ik structurele discriminatie op basis van DNA/roots in Nederland nooit bewezen gezien!

Gerelateerd hieraan is het vooral door BLM-achtige activisten gevoerde statement “Als witte kun je je niet voorstellen hoe het voelt om…”. Onzin, rondom mijn 2e huisje in Zuid-Azië ervaar ik precies de omgekeerde discriminatie, inclusief bedreigingen recht in mijn gezicht of online. Want kaaskoppen zijn en blijven daar buitenstaanders en hebben minder rechten dan fulltime locals. Zie de ervaringen in schrijfsel 3a, die ik overigens terug hoor en -lees van elke andere kaaskop in een 3e wereldland. Dus ik kan me heel wel voorstellen hoe dat voelt, en vind elke discriminatie (over een persoon beslissen op basis van groeps-vooroordelen) ook in Nederland/België verkeerd. Het aan die discussie toevoegen van een geprojecteerde ‘privilege’ dimensie is echter zo ongeveer de domst mogelijke keuze, is zelf puur anti-wit racisme, en helpt ons alleen maar verder de put in. Het wordt machts- en groepsdenken en daarom ‘Vechten voor vrede’; net zoals in de USA in de week van de inauguratie van Biden een aantal extreme ‘antifa’ groepen het nodig vonden de 6-januari-Washington rellen van rechts-extremisten te kopiëren en in Portland het kantoor van de democratische partij aan te vallen, omdat ze ‘linkser en meer antifascistisch beleid eisten’.

Een tweede gevolg van die discussie-over-groepen is onterechte verwijzingen naar jouw-verleden-als-groep. Claimen dat ‘de witten’ van nu financiële verantwoordelijkheid hebben naar pakweg creolen en Molukse indo’s toe vanwege ‘de slavernij en andere mishandeling vele generaties terug’ is negatieve onzin verkopen. Slavernij is zo oud als de mensheid zelf: verkopen van vrouwen, van slaven en van etnisch als minderwaardig beschouwden is helaas duizenden jaren oud en bekend bij alle volkeren op aarde. Bij de Chinezen, de Aziaten, Europeanen en Arabieren; denk aan de slavenhandel, met duizenden Nederlandse kaaskoppen in ketenen, door de Barbarijse zeerovers.

Nu dus een claim naar het verleden leggen is misschien wel manipulatie door mensen aan te spreken op hun calvinistisch-culturele schuldgevoel. Op dit moment heeft iedereen in Nederland zoveel mogelijk dezelfde kansen, ongeacht etnisch verleden, en waar dat nog ontbreekt zou je moeten denken aan meer nivelleren of andere overheidssteun. En ook, zie schrijfsel 2, een stukje ‘positieve discriminatie op de arbeidsmarkt’; vanwege marktwerking, niet vanwege ethische onrechtmatigheid. Wél staat het een ieder vrij om te proberen historische monumenten en straatnamen die met de kennis-van-nu onethisch gedrag memoreren van een context te voorzien. Dus niet de monumenten van de sokkel te halen en straten om te dopen. Het mooie van zo’n extra stuk context-informatie is dat hij later kan meebewegen met nieuwe inzichten; zo zou kort na 1979 misschien iemand de Rhodesstraat willen hebben laten omdopen tot Mugabestraat, maar anno 2020 denken we daar tóch weer “lichtelijk” anders over.

Een zijspoor is trots-op-jouw-eigen-groep. Waardoor bijvoorbeeld een kaaskop-dame die een dreadlocks-kapsel draagt beschuldigd kan worden van “cultuurkaping”.

Korte respons: Sorry, het gaat mijn verstand te boven waarom mensen die zich gediscrimineerd voelen vanwege hun afkomst/cultuur door een andere dominante cultuur het verkeerd vinden als de culturen zich langzaamaan gaan mengen? Ik zie hierin, net als in interraciale dating, toch echt alleen maar pluspunten. Uitzondering is cultuurkaping vanuit discriminatie-doelen (‘zwarte’ boekverfilmingsrollen laten spelen door witte acteurs).

Lange respons: die trots is begrijpelijk als reactie op een andere groep die jou constant denigreert op basis van groepscriteria. Bijvoorbeeld een KKK- of PVV-aanhanger die steeds inwrijft ‘kijk eens hoeveel witte Nobelprijswinnaars er zijn vergeleken met zwarte’. Dat je dan op zoek gaat naar mooie en goede dingen in je eigen groep, zoals in dit geval de ubuntu-gedachte en dreadlocks, is prima. Maar dat je dan dat als exclusief groepskenmerk wilt houden inplaats van vermenging toe te juichen? Uitermate dom, en wederom ‘reactief waar je creatief zou moeten zijn’.

Stellingen en waarheidsgehalte: woke-gehalte, ghettodenken en… KOZP

Een begrip dat overal dwars doorheen loopt is ‘woke’, grofweg vertaalbaar naar hen-wiens-schellen-van-de-ogen gevallen zijn. Vooral vanwege maatschappelijke en raciale ongelijkheid, en de oorzaken die daar dan achter (zouden) liggen. En we zagen het al in schrijfsel 1: een gevolg van de Boeddha’s nadruk op individuen is dat zoiets als ‘boeddhistische politiek’ eigenlijk niet bestaat, je moet per individu kijken wat er aan ongelijkheid bestaat en wat zhij er zelf aan kan doen. Terug naar woke. De argumenten die erbij gebruikt worden komen in mijn ogen veelal neer op

• Doorgeschoten politieke correctheid in openbare communicatie, denk aan het lange-tenen liedje van André van Duin in mijn schrijfsel 1. Leven-en-laten-leven geldt voor álle bevolkingsgroepen, niet alleen voor je eigen kleine groep gelijkgezinden.
• Mensen ontmoedigen verantwoordelijkheid voor hun eigen situatie te nemen. Natuurlijk is er voor lower class mensen altijd meer overheidssteun/nivellering te vragen, en meer te investeren in sociaal werk. Al is het aan ieders politieke keuze om te bepalen of het ook écht moet of dat hogere uitkeringen / lagere belastingdruk-voor-lower-class alleen maar tot meer luiheid en tot kapitaalvlucht zouden leiden.
  Maar op dit moment is die steun wat het is. En zul je daarbinnen moeten handelen. Argumenten zoals ‘In mijn creoolse cultuur is het moeilijker een twee-ouder gezin vol te houden dan in een kaaskopcultuur want zo heeft de slavernij ons generaties lang gevormd’ is laffe onzin. Je kiest er zelf voor een gezin te stichten en daar de juiste persoon/schoonfamilie geschikt voor te vinden, en dat is even moeilijk voor jou als voor kaaskoppen of andere minderheidsgroepen of gemengde stellen.
• Dus uiteindelijk heeft het veel te maken met denken-als-groepslid inplaats van denken-als-individu. Zie schrijfsel 1, dat heet ‘schaapsdenken’.

Vanuit mijn mogelijk gekleurde ervaring met vrijwilligerswerk in een ghettobuurt vlakbij mijn huis in mijn grote stad zou ik soms zelfs over grotere groepen het volgende durven zeggen. (En ja, voor elk van die gedragingen ken ik gelukkig persoonlijk positieve uitzonderingen, binnen creoolse/Hindoestaanse/Chinees-Vietnamese en mediterrane minderheden; maar helaas zijn dit uitzonderingen.)

• De mentaliteit van heel wat families is wat minder geschikt om een job te krijgen dan het gewone in onze maatschappij verwachte patroon. Denk aan zaken als hard aanpakken, geen verzoeken van je familie of etnische groep-maatjes voorrang geven boven je werk-integriteit, je instelling tegenover seksegelijkheid.
• Juist door het pappen-nathouden-goedpraten van sommigen in de woke-clan kunnen jongeren de motivatie verliezen om zich 100% in te zetten om de Nederlandse taal goed te spreken en werk te zoeken. Ook eenvoudige startersjobs; jaloezie op vrienden die in een patserbak rondrijden vanwege crimineel gedrag helpt niet. En hun ouders zouden meer gemotiveerd kunnen zijn om hun kinderen – waaronder vooral de zoons – te pushen om school af te maken en kansen te vergaren. Ik ken opvallend veel Nederlands-mediterrane vrouwen die in de eigen cultuur/groep geen partner van vergelijkbaar opleidingsniveau konden vinden en mede om die reden een kaaskop getrouwd hebben!
• Het groepsdenken t.o.v. ‘de autoriteiten’ is zelden behulpzaam. Veel ghettobuurten worden in de put gehouden niet alleen doordat de wél succesvolle allochtonen hun kinderen de ghetto-mentaliteit niet willen aandoen en verhuizen naar een betere buurt. Maar minstens zozeer door de negatieve spiraal van de aso-families die collectief ‘beter een crimineel in de wijde familie of buurmannen tolereren dan hem-haar bij de politie aan te geven’, waardoor deze criminelen hun eigen buurt terroriseren en een verkeerd rolmodel tonen. Overigens eenzelfde cultuur als je in vrij ‘witte’ ghettobuurten zoals Duindorp/Schilderswijk in Den Haag, of de hangjongeren van Urk of van een woonwagenkamp, aantreft – een relatie met de recente avondklok-onrusten is te vermoeden.

Nog even geduld waarde lezers, tot slot drie puntjes. De stellingen over Zwarte Piet, zoals “Er zijn veel veranderingen op gang gebracht doordat mensen de straat op gingen om aandacht te vragen voor het Zwarte Piet-racisme, zodat jong en oud evenveel plezier aan het feest beleven en om racisme in de Nederlandse samenleving aan te kaarten” (KOZP), heb ik al eens eerder aangekaart. Inhoudelijk vind ik ze nog steeds onzinnig; enige google-research zal een ieder leren dat de koppeling van deze assistent-kindervriend aan slavernij op zijn minst vergezocht is en mogelijk zelfs een stok om de witte-suprematie-hond te kunnen slaan.

Natuurlijk schaam ik me voor tegenprotest dat dan weer door KOZP wordt opgeroepen, zoals de blokkeerfriezen en in veel ergere mate Pegida c.s.; maar ik schaam me minstens even erg voor een actiegroep die in zijn naamgeving al geweld heeft zitten en gewoon veelvuldig onwaarheden verspreidt, daarmee een kinderfeest enigszins verpestend. En zich nu ook opmaakt om de pret van carnaval te verminderen, omdat sommige kostuums (indianen, chinezen en kannibalen) zomaar discriminerend uitgelegd zouden kunnen worden. Snapt KOZP iets van de luchtige zelfspot van carnaval? Tijd voor een volgend “Belt u maar” lange-tenen lied, zie schrijfsel 1….

En de associaties, niet toevallig weer bij creoolse ‘slachtoffers van racisme’, met pesterijen? Dat ze vroeger voor Zwarte Piet werden uitgemaakt, en dat zou dan een belangrijke reden zijn om dat symbool voortaan te verbieden. Dit eist geen korrels zout maar kilo’s; die pesterijen zijn echt van dezelfde orde als dat ik als wit kind door ‘anders’ te zijn in het boerendorp waar ik opgroeide meemaakte, en wat mijn gekleurde pleegkinderen en pleeg-kleinkinderen die nu in het westen wonen meemaakten en nog steeds meemaken. ‘Het leven is niet eerlijk’, dit hoort helaas bij samenleven en je reactie moet gewoon zijn om beter te worden/blijven dan die pestkoppen inplaats van te pappen-en-nathouden en zeggen dat de ‘slachtoffers’ overheidssteun nodig hebben en de ‘daders’ hun symbool ontnomen moet worden. Hoezo “zodat jong en oud evenveel plezier aan het feest beleven”? Zo ongeveer de hele volwassen maatschappij beleefde plezier aan zwarte piet, totdat een groepje onnadenkende typen met veel te lange tenen het voor de anderen ging verpesten…

Ook een aardige samenvatting, afkomstig van een BD-reageerder, is “Zolang gekleurde mensen (of LHBT, of gehandicapten, of vrouwen, of ouderen, of jongeren, of kabouters) er á priori van uitgaan dat ze gediscrimineerd worden, zullen ze elke interactie met anderen zo ervaren.” En deze dimensie verklaart ook mede de escalatie van het Zwarte Piet-debat.

Tot slot een ander stokpaardje van o.a. Bij1 en DENK, het profileren. DENK-programma: “Er moet dan ook een uitvoerig actieplan tegen etnisch profileren, politiegeweld en ongelijke rechtspraak komen.” Wel de enkele casus van buitensporig politiegeweld wordt altijd keurig uitgezocht, en men bedoelt met ‘ongelijke rechtspraak’ dat h.i. teveel bezuinigd is op gesubsidieerde rechtshulp. Beiden verdedigbare standpunten binnen het normale politieke spectrum. Maar etnisch profileren? Wat is er mis met ‘profileren’ van mensen voor belasting/uitkeringscontrole op dubbele nationaliteit als de eerdere gegevens aantonen dat er een correlatie (niet: causaliteit) tussen beide groepen is? Wat is er mis met profileren van mensen voor aanhouden op straat, als bijvoorbeeld de patserwagen niet in lijn ‘lijkt’ met hun inkomensniveau? Het overkomt mijn vrouw en pleegkinderen inderdaad vaker dan mijzelf, en ze vinden er echt niets mis mee omdat ze niets te verbergen hebben. Door dit profileren wordt fraudebestrijding en inspectie op straat, uitgevoerd van jouw en mijn belastingcenten ter verhoging van ons aller welvaart en welzijn, zo efficiënt mogelijk gedaan. En nee bekeken vanuit de autoriteiten en de belastingbetalers is profileren dus géén discriminatie, het probleem zit juist in dat ‘er á priori van uitgaan dat ze gediscrimineerd worden’…

Bottom line

Dit tweedelige schrijfsel probeert het thema geëngageerd bezig zijn (deels vanuit boeddhisme) te koppelen aan discriminatie en racisme. Het terrein is een mijnenveld aan verwarrend denken en taalgebruik. Zoals het ontkennen van hun eigen stukjes racisme door de meeste ‘antiracisten’, het denken vanuit macht inplaats van metta voor alle medemensen, polariserende reactiviteit inplaats van bruggenbouwende creativiteit, en sowieso het schaapsdenken in groepen inplaats van ieder mens als individu te beschouwen. Om vast een opstapje te maken naar de volgende schrijfsels: Boeddha erkent maar één huidskleur voor zijn volgelingen, namelijk goud. Als je het gouden licht in jezelf en anderen ontdekt hebt, dan vallen alle verschillen door de biologische huidskleur en andere kenmerken weg. Dus ga je automatisch vanuit vriendelijkheid en compassie om met ieder medemens, ongeacht huidskleur of andere kenmerken.

Juist omdat de Nederlandse en Belgische Grondwet eveneens gelijke-behandeling-van-allen nastreven, lijkt me dat een mooie motivatie om het al in gang zijnde jaar dat voorbeeld te gaan volgen.