In mijn functie als journalist bezocht ik al heel wat boeddhistische centra. Bijna altijd anoniem, want ik ben erg schuw en wil niet aangesproken worden. Het viel me op hoe vaak die centra op verpleeghuizen voor vooral blanke bejaarden leken, jongeren waren er amper te zien, de sanghaleden en leraren waren altijd boven de vijftig. Het kost ons heel wat moeite om jongeren binnen te halen, zei laatst iemand van het bestuur van zo’n centrum, alleen met retraites lukt dat soms.
Zelf had ik het geluk om twee keer in mijn leven aan te schuiven bij een jonge sangha. Een mahayanacentrum met uitsluitend jonge studenten waar ik de oudste was. Ze mochten me gerust opa noemen. En later in een westerse sangha in Bunkerstad waar het merendeel van de studenten rond de dertig was. En die ouder waren waren ietwat leuk vreemd. Wat een tijd was dat.
Het Lage Landenboeddhisme is aan het vergrijzen, op sterven na dood qua leeftijd van de deelnemers.
Zelf ben ik niet aangesloten bij een sangha, kan niet erg goed tegen leraren die het ook maar van horen zeggen hebben. Of duizenden euro’s hebben betaald om een leraar diploma te halen. De gekte compleet. Ik ben ook geen boeddhist maar volg de dhamma en probeer iets te begrijpen van de leer van de Boeddha. Volgens mij bestaan boeddhisten helemaal niet, maar hebben ze zich die titel aangemeten om zich te onderscheiden van de rest van de mensen. Van kijk mij eens, aap met de mooie kleren.
Dat is niet erg ego-loos. Wij en zij. Ik denk dat jonge mensen dat doorzien en niet bij zo’n club willen horen. Ik ken er heel wat die afhaken, op zich een mooi woord.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of te twijfelen aan het nu.
Zeshin zegt
Volgens de legende ruilde Boeddha zijn kleren met die van een bedelaar, Yogi’s kleden zich in wat overblijft van lijkverbrandingen. En… kleren maken… (vooral de vrouw). Ergens is het begin van een uniform ontstaan en uniform betekent gelijkvormig en geeft dus aan dat alle dragers dezelfde kleding dragen. Stel je trekt een politiepak aan, zeker weten dat je een vorm van autoriteit uitstraalt of je nu agent bent of niet. Als je een boeddhistisch pak draagt straal je ook iets uit, toch op z’n minst dat je iets van het boeddhisme weet. Aangezien dat priester, monnik, voorganger, enz vrije beroepen zijn kan wie dat maar wil ongestraft een boeddhistisch pak aan trekken, wat dan ook gedaan word. Aangezien onder het gewone publiek vrijwel niets bekend is over het boeddhisme, (alleen dat je een Boeddhabeeld niet zelf mag kopen, anders brengt dat Boeddhabeeld geen geluk). Is het niet nodig ook maar iets van het boeddhisme te weten om z’n pak aan te trekken en met een gezicht van: “Ik ben de Boeddha zelf” verkopen wat je maar wil. Joop ik zou zeggen, moedig voorwaarts over deze wereld opdat de aarde blijft draaien.(Wel de goede richting op lopen, naar het westen anders stopt de aarde)