Tot mijn grote verbazing las ik dat in Nederland het aantal zelfdodingen van jonge mensen in één jaar bijna is verdubbeld! In 2016 waren er 48 jongeren tussen 10 en 19 jaar die een eind aan hun leven maakten. In 2017 is dit aantal gestegen van 48 tot 81 kinderen. Wat maakt onze jeugd zó ziek?
Twee kinderen die het land moesten verlaten mochten tenslotte toch blijven. Dat was uiteindelijk het besluit van onze democratisch gekozen regering. Bij mij roept het de vraag op of we bij democratie vooral aan wetgeving moeten denken, of vooral aan menselijk welzijn?
In een democratie zijn wij vrij om te zeggen wat we willen. De vrijheid van meningsuiting heeft echter ook als keerzijde dat we niet vrij zijn om anderen pijn te doen.
De droogte maakt ons niet alleen bewust van onze sociale verantwoordelijkheid maar ook van onze kosmische afhankelijkheid. De natuur is onberekenbaar en nog minder beheersbaar.
Ik zie meer dan ik zie, maar kan het niet onder woorden brengen.
De natuurlijke samenhang wordt steeds sterker en komt tot leven in de planten waar het tot een bevruchting komt van de zaden. Op een nog hoger niveau ontwikkelt zich een samenhang door geslachtsgemeenschap, die uiteindelijk leidt tot het ontstaan van de mens.
Als onze lichamelijke energie opgebrand is, komt ons lichaam in ademnood en we ervaren we een burn-out. Alleen een aanvulling vanuit onze geestelijke kracht kan effectief zijn.
Zodra de kogels fluiten en de bommen vallen ervaart iedereen zijn machteloosheid en kleinheid.
Ik werd getroffen door het bericht dat het aantal overvallen in Nederland wel terugloopt, maar dat het aantal gepleegd door tieners van 12 tot 15 jaar, in een paar jaar tijd bijna is verdubbeld.
In het Paasverhaal weerspiegelt zich de kern van de liefde als de hoogste vorm van samen zijn die samen kan gaan met de diepste pijn. Dat is herkenbaar bij de dood van een geliefde partner of een geliefd kind. Dan kan de Paasgedachte ons innerlijk kracht en steun geven.
