In Amsterdam leven ook illegalen. Ze horen hier niet thuis, ze horen in een ander land. Dus bestaan ze niet voor de Nederlandse wet.
Columns
Ondoorgrondelijke stilte
Ondoorgrondelijke stilte. Ik had me al maanden van te voren voorgenomen om over deze tekst te spreken op onze sesshin. Ik heb heb hem talloze keren herlezen en beluisterd. Het is de meest gespeelde track in mijn iTunes bibliotheek. En iedere keer werd ik stil. Er kwamen geen woorden meer, enkel stilte. Ik werd ongerust of ik er wel zou kunnen over spreken. Ik kon niet anders dan wachten tot ik bij de teisho, een beetje naakt, voor de groep zat niet wetend of er wel woorden zouden komen.
‘Ik weet niet waar je vandaan komt, maar ik ben blij dat je er bent’
Malala kwam vorig jaar in het nieuws nadat een Talibanstrijder haar door het hoofd had geschoten omdat ze openlijk op kwam voor het recht op onderwijs voor meisjes. Het is vooral bewonderenswaardig hoe ze vol moed en vastberadenheid doorgaat met haar strijd.
Shoot! #6: Stappenplan voor de Boze Schoonmoeder
Mijn schoonmoeder is zeer negatief (net als mijn schoonzuster) en wenst alles en iedereen het negatieve toe… Haar gedachten zijn destructief. Hoe kan ik mezelf daartegen beschermen en hoe moet ik daar als boeddhist tegenover staan?
Ik ben de zee, zacht kabbelend over kleine kindervoetjes.
Machtig brullend en alles meesleurend op haar pad. Geheimen koesterend in haar diepte. Troebel of helder. Diep en ondiep.
Westers boeddhisme de maat genomen
Het boeddhisme dat innerlijke spirituele ontwikkeling en meditatie centraal stelt, is ontwikkeld door boeddhistische vernieuwers die zoveel water bij de wijn hebben gedaan, dat je je moet afvragen of er niet te veel verloren is gegaan, stelt Scharf.
Onbegrensde metta op de snelweg
Het was in een paar seconden voorbij. Maar het maakte zo’n diepe indruk op me, ik zal het nooit vergeten, al zal het beeld in de loop van de tijd wel vervagen.
‘En plots borrelde op die vroege ochtend van diep binnenin dat gevoel van ‘juist’ zitten, op de goede weg, de juiste manier’
Meer dan twintig jaar beoefent de Vlaming Manu Grisar (45) het Tibetaans boeddhisme, in Yeunten Ling (Hoei) en in het Tibetaans Instituut in Schoten. Vier jaar geleden was hij slachtoffer van een zwaar verkeersongeval. Met een dubbele bekkenbreuk, twintig dagen in coma en het verlies van zijn gehoor als gevolg. Manu, getrouwd en vader van twee tieners, heeft dus veel dingen moeten loslaten.
Is een participatiesamenleving haalbaar?
In de troonrede werd door de koning terecht gewezen op het grote belang van de participatie-samenleving, een bekende gedachte die al in 1991 door Wim Kok werd gelanceerd. Het is zeker een mooi ideaal nu de verzorgingsstaat onbetaalbaar dreigt te worden, maar het is de vraag of het haalbaar is. Participatie vraagt om verantwoordelijkheid en ruimte voor eigen initiatief.
‘De Verhevene had wel wat minder sutta’s kunnen bedenken’
De Verhevene kijkt me chagrijnig aan. Hij heft zijn vinger en zegt: ‘Als je op deze weg doorgaat, Joop, dan ziet het er niet best voor je uit. Dan zou je, hoe vreemd dat misschien klinkt, nog wel eens kunnen gaan verlangen naar een langdurig verblijf in de blaartrekkende hellen.’
Leerling van Nico
Wat wij dan van elkaar zijn, de lucifer en de brandstof? Het is dit onderscheid dat in ons samengaan vervaagt, zoals het in- en uitademen zozeer één proces kan worden dat je alleen maar kan zeggen: ‘ het ademt in mij’. Maar Nico blijft mijn leraar en ik zijn leerling.
Emmaho – De straat op, de stad als living en slaapkamer
De straatretraite: met enkel je identiteitskaart, een slaapzak en de kleren die je aanhebt “sans domicil” zijn. Je laat je uurwerk, geld, bankkaart, gsm…bezit, achter en wordt een kleine week dakloos in Brussel.
Het boek
Het is een boek dat ik uit de geribbelde kartonnen envelop haal. Een boek en niet de bestelde dvd’s over de Zweedse detective Wallander. Een boek. Een recensie-exemplaar van de uitgever Lannoo. Even ben ik verstoord, ik had me zo verheugd op een avondje detective gapen.
In de bus
De NS zet bussen in. Hoera! Het is altijd fijn als de NS bussen in zet. Er ontstaat een knus schoolreisjes sfeertje onder de passagiers, de route voert langs onbekende plekken dicht in de buurt. Op weg naar de zendo, een klasje over onderzoek en betekenis van de Kai. De voorschriften, zoals Nico zegt: dat wat er was vóór er iets geschreven werd. Leefregels, intentieverklaringen die rust in je leven kunnen brengen, rust om te zitten. En als je zit, ontstaat er ruimte voor inzicht.
Hou jonge kinderen weg bij de computer
Of Manfred Spitzer gelijk heeft zal de toekomst uitwijzen. Maar waarschijnlijk is het dan te laat en kan de klok niet meer worden teruggedraaid. Misschien gaan we wel naar een maatschappij waarin inderdaad niets meer moet onthouden worden omdat alle informatie steeds en overal beschikbaar is. De apparaatjes zullen kleiner en kleiner worden en kunnen misschien wel bij de geboorte in de hersenen worden ingeplant. Zo zal leren en onthouden volledig overbodig worden. Alle kennis zal onbeperkt aanwezig zijn.
‘Ik ben een liegende boeddhist’
De Boeddha houdt niet van Liegebeesten. Juiste spraak is voor hem een groot goed. Nou ja, een leugentje om bestwil. Nee, ook niet. Nou, dan een leugen om de rust in de tent te bewaren. Nee, nee. Of om mijn redactie en bronnen te beschermen. Nee!
Is homoseksualiteit een probleem?
Vriendschappelijke benadering kan het beste begrip voor elkaar scheppen .
Marloes Lasker en haar mystieke dagboek
Marloes komt er zonder veel omwegen voor uit dat ze zich van haar missie bewust is: Vieren dat ze een mens is, zoals ze zelf zegt. Zij weet zich daarin uiteindelijk onkwetsbaar. Maar dat kan alleen omdat ze bereid is haar gebrokenheid als uitgangspunt te nemen, steeds weer opnieuw.
Alles is best veel
Ik zit omdat ik verlicht ben, niet omdat ik dat wil worden. Verwachtingen en ideeën over verlichting worden daarmee losgeweekt en flard voor flard achtergelaten.
Vrijdag de Dertiende
Ook al geloof je er niet in, en ben je voor de duivel niet bang: Uitkijken!
‘Ik ben helemaal van het pad af door het boeddhisme’
Ik probeer met twee vingers in mijn neus het boeddhisme te beleven. Op een voor de buitenwacht onopvallende manier. Daarom draag ik geen gekleurde koordjes, armbandjes, mala, speciale kleding, rode sokken of oranje stropdassen en heb aan de achteruitkijkspiegel in de auto ook geen boeddhabeeldje hangen. Kortom, ik probeer niet op te vallen.
Robert Keurntjes: ‘Syrië en de stoelendans’
Het nieuws deze week- september 2013
Mahayana als historische aberratie? (deel 2)
Leegte en non-dualiteit vinden geen steun in de leer van de Boeddha, zegt Bhikkhu Bodhi
Spreken over het onuitsprekelijke
Hoe spreek je over het onuitsprekelijke? Misschien is het wijsheid om dan enkel nog te zwijgen. Zoals Witgenstein’s ‘waarover men niet kan spreken, moet men zwijgen’.
