Ach, zei hij, dat bedoel ik nou als ik zeg dat er nog veel te doen is om de oude en traditionele opvattingen om te buigen. Die hel, zo plastisch afgebeeld op het levenswiel, is geen hiernamaals of overgangsfase, die maken we zelf, in dit leven.
Columns
Van zen naar zending, een franciscaanse impuls
Je beoefening is oefening voor het leven, niet alleen voor het kussen. Als je voldoende op streek bent met je eigen bevrijding dan kun je er werk van gaan maken om anderen te bevrijden. Deze beide gaan uiteindelijk hand in hand. Jouw individuele bevrijding zal nooit compleet zijn zolang niet alle anderen bevrijd zijn. Je bevrijdt jezelf eerst echt in de ander.
Mijn kop is een cafetaria of een goed gevuld magazijn of een krankzinnigengesticht of gewoon een hoofd
Opeens ben ik me er van bewust, mijn gedachten, wensen en verlangens tollen door m’n kop. Toch ben ik in rust, neem waar wat er gebeurt. Op een kalme wijze. Ten minste, dat verbeeld ik me. Dat mediteren levert toch wel wat op. Oeps. Mu.
Edel Maex: Reality check
Getuigen van Prajnaparamita is handelen. Het is niet iets heel bijzonders doen. Het vraagt niet om heldendaden, meestal toch niet. Het drukt zich uit nu op deze plek. Dat maakt het meestal heel banaal.
Zwarte Piet en de uitgelokte burgeroorlog
Het Zwarte Piet conflict gaat niet om het kinderfeestje. Er is een veel diepere pijn van een eeuwenoud onrecht aan kleurlingen aangedaan door blanken.
Zenleraar Dick Verstegen: ‘Heilig in Mustang’
Niet alleen de Himalayagiganten dekken ons elk moment toe met hun heiligheid. Ze waken over ons. We hebben daar geen erg in. Zij ook niet.
Help, nee, ik wil je vriend niet zijn, het is een vergissing
Een paar dagen geleden verscheen er een berichtje op mijn scherm. Iemand wilde lid worden van een –mijn?- Linkedin netwerk. Tenminste, zo interpreteerde ik dat.
Shoot! #7: De weg uit de hel
In de psychische hel voelen we ons acuut bedreigd in onze levensruimte. Door stress, angst, een conflict, onrechtvaardigheid of omdat we simpelweg onze zin niet krijgen. We voelen ons omsingeld en gemarteld door tegenstand en tegenstanders.
Sneeuw voor de zon
Met Amida opgaan in Anicca.
Mediteren in een medische scanner
Een dankzegging. “Dank u voor deze nieuwe morgen, dank u voor deze nieuwe dag,” leerden wij vroeger zingen voor onze eerste heilige communie. “Dank u, dat ik met al mijn zorgen bij u komen mag.” Dat aspect kleeft Amida naar mijn gevoel ook enigszins aan, en dat raakt weer een gevoelige zensnaar. Sudhana. Dit is de plaats.
De kaart en het gemoed
De oranje brievenbus is voor mij de bodhiboom, de boom zei niet ‘doe zus, doe zo’. De bus stond er al voordat ik hier kwam wonen. De boom stond er al voordat de Boeddha er beschutting, kalmte en openheid onder zocht. De bus en de boom, waar de lange en vruchtbare reis zou kunnen beginnen.
Democratie als zinsgeving
Democratie is een mooi ideaal dat in de praktijk, zelfs in de moderne staten, moeilijk hanteerbaar blijkt te zijn. De medezeggenschap ontaardt gemakkelijk in een strijd van partijbelangen en het recht tot blokkeren.
Het verstand te boven
Het is herfst op het kussen. Kaal, stakerig en er waait een kil windje. Wat doe ik hier? vraag ik me af als ik de zendo inloop.
‘De boeddhistische leraar en het geopende raam’
Er zijn maar weinig goede boeddhistische leraren, zei een boeddhistische vriend laatst tegen mij.
Dick Verstegen: ‘Weer in Nepal’
Zenleraar en columnist voor het Boeddhistisch Dagblad Dick Verstegen is met zijn partner Ellen in Nepal, net iets meer chaotisch en mogelijk boeiender dan zijn geliefde Nederland. Voor het BD schrijft hij over zijn belevenissen daar.
Een neo-boeddhistische litanie van niet-weten
Sinds Shinran weet ik minder dan ooit. Hij heeft nieuwe zaadjes van twijfel geplant in mijn gemoed. Gelukkig vind je bij broer Boeddha, Amida geheten, een bron van mededogen wanneer je je toevertrouwt aan zijn anderkracht.
‘Ik verkeer in een boedhistische kalmte’, zei ik tegen mijn gesprekspartners
Het begon ergens in de vorige week. Ik heb het niet genoteerd in de agenda omdat de ervaring pas later kwam.
De strijd om het vlees
Ik heb diep respect voor iedereen die probeert om dat lijden te beperken, maar nog meer respect heb ik voor degenen die proberen om geluk te verspreiden.
Waar blijven de Nederlandstalige boeddhistische podcasts?
Boeddhisten van de Lage Landen, de bodhisattva van de innovatie roept u.
‘Er wordt niet meer aan me getrokken in mijn eigen bardo’
Het ene bericht had nog meer impact op mij dan het andere. Het beukte op me neer, al die ellende, al dat lijden, het grote verdriet.
Tientallen niet-bestaande mensen aangespoeld
In Amsterdam leven ook illegalen. Ze horen hier niet thuis, ze horen in een ander land. Dus bestaan ze niet voor de Nederlandse wet.
Ondoorgrondelijke stilte
Ondoorgrondelijke stilte. Ik had me al maanden van te voren voorgenomen om over deze tekst te spreken op onze sesshin. Ik heb heb hem talloze keren herlezen en beluisterd. Het is de meest gespeelde track in mijn iTunes bibliotheek. En iedere keer werd ik stil. Er kwamen geen woorden meer, enkel stilte. Ik werd ongerust of ik er wel zou kunnen over spreken. Ik kon niet anders dan wachten tot ik bij de teisho, een beetje naakt, voor de groep zat niet wetend of er wel woorden zouden komen.
‘Ik weet niet waar je vandaan komt, maar ik ben blij dat je er bent’
Malala kwam vorig jaar in het nieuws nadat een Talibanstrijder haar door het hoofd had geschoten omdat ze openlijk op kwam voor het recht op onderwijs voor meisjes. Het is vooral bewonderenswaardig hoe ze vol moed en vastberadenheid doorgaat met haar strijd.
Shoot! #6: Stappenplan voor de Boze Schoonmoeder
Mijn schoonmoeder is zeer negatief (net als mijn schoonzuster) en wenst alles en iedereen het negatieve toe… Haar gedachten zijn destructief. Hoe kan ik mezelf daartegen beschermen en hoe moet ik daar als boeddhist tegenover staan?
