Een boeddhistische reflectie op rouwverwerking.
Columns
Ik ben altijd bang dat een leraar ziet dat ik niet onderdanig ben…
Net toen ik de straat over wilde steken gebeurde het. Het duurde maar een paar seconden maar het was prachtig om te zien. Een jonge man op een oude zwarte fiets, zo’n fiets die niemand wil stelen, en achterop de bagagedrager een jonge meid.
De innerlijke kracht is verloren gegaan
De natuurramp op de Filippijnen raakte het hart van de mensen en activeerde de sterkste innerlijke krachten van de mens: zijn medemenselijkheid en liefde voor de mens in nood. Die energie kon ongeremd stromen zonder bureaucratische protocollen.
De hond en de gebedsvlaggetjes
…
De zenleraar, kapotte knieën en weemoed
Ja, je eigen hart leren kennen in zo’n situatie is een bar traject afleggen, net zo bar als Mustang doorkruisen na drie uur ’s middags. Er is niets meer om op te houden. Je kunt alleen je verkreukeldheid aanvaarden en blij zijn dat er iemand is die om je geeft.
Een tuinierende boeddhist en de vermaledijde snoeischaar
Na al die jaren van zitten ben ik nog steeds in staat om voor mij ongewenste mensen uit mijn leven te snoeien. De Boeddha zegt zelf dat je niet met iedereen bevriend hoeft te zijn, leg ik anderen dan uit die moeilijk op mijn snoeiactie reageren.
Oude en nieuwe practice in Nepal
Ach, zei hij, dat bedoel ik nou als ik zeg dat er nog veel te doen is om de oude en traditionele opvattingen om te buigen. Die hel, zo plastisch afgebeeld op het levenswiel, is geen hiernamaals of overgangsfase, die maken we zelf, in dit leven.
Van zen naar zending, een franciscaanse impuls
Je beoefening is oefening voor het leven, niet alleen voor het kussen. Als je voldoende op streek bent met je eigen bevrijding dan kun je er werk van gaan maken om anderen te bevrijden. Deze beide gaan uiteindelijk hand in hand. Jouw individuele bevrijding zal nooit compleet zijn zolang niet alle anderen bevrijd zijn. Je bevrijdt jezelf eerst echt in de ander.
Het sprookjesbos van Shakyamuni
Het gevaar dat schuilgaat in het reduceren van iets vreemds tot iets wat wij herkennen, is dat van een zekere verdorring, van een verlies van betekenis. Steeds vaker dringt zich de vraag aan mij op of wij de Dharma niet veel meer moeten eren met onze eigen creativiteit.
Mijn kop is een cafetaria of een goed gevuld magazijn of een krankzinnigengesticht of gewoon een hoofd
Opeens ben ik me er van bewust, mijn gedachten, wensen en verlangens tollen door m’n kop. Toch ben ik in rust, neem waar wat er gebeurt. Op een kalme wijze. Ten minste, dat verbeeld ik me. Dat mediteren levert toch wel wat op. Oeps. Mu.
Edel Maex: Reality check
Getuigen van Prajnaparamita is handelen. Het is niet iets heel bijzonders doen. Het vraagt niet om heldendaden, meestal toch niet. Het drukt zich uit nu op deze plek. Dat maakt het meestal heel banaal.
Zwarte Piet en de uitgelokte burgeroorlog
Het Zwarte Piet conflict gaat niet om het kinderfeestje. Er is een veel diepere pijn van een eeuwenoud onrecht aan kleurlingen aangedaan door blanken.
Zenleraar Dick Verstegen: ‘Heilig in Mustang’
Niet alleen de Himalayagiganten dekken ons elk moment toe met hun heiligheid. Ze waken over ons. We hebben daar geen erg in. Zij ook niet.
Help, nee, ik wil je vriend niet zijn, het is een vergissing
Een paar dagen geleden verscheen er een berichtje op mijn scherm. Iemand wilde lid worden van een –mijn?- Linkedin netwerk. Tenminste, zo interpreteerde ik dat.
Shoot! #7: De weg uit de hel
In de psychische hel voelen we ons acuut bedreigd in onze levensruimte. Door stress, angst, een conflict, onrechtvaardigheid of omdat we simpelweg onze zin niet krijgen. We voelen ons omsingeld en gemarteld door tegenstand en tegenstanders.
Boeddha’s zijn als leraar beregoed
‘Monkey Mind Song’, bij voorkeur zingen onder de douche, of met de kinderen.
Sneeuw voor de zon
Met Amida opgaan in Anicca.
Paul Stolk is dood
Twee jonge, gedreven gasten werden ouwe knarren. En toen bleef er nog maar een over.
Mediteren in een medische scanner
Een dankzegging. “Dank u voor deze nieuwe morgen, dank u voor deze nieuwe dag,” leerden wij vroeger zingen voor onze eerste heilige communie. “Dank u, dat ik met al mijn zorgen bij u komen mag.” Dat aspect kleeft Amida naar mijn gevoel ook enigszins aan, en dat raakt weer een gevoelige zensnaar. Sudhana. Dit is de plaats.
De kaart en het gemoed
De oranje brievenbus is voor mij de bodhiboom, de boom zei niet ‘doe zus, doe zo’. De bus stond er al voordat ik hier kwam wonen. De boom stond er al voordat de Boeddha er beschutting, kalmte en openheid onder zocht. De bus en de boom, waar de lange en vruchtbare reis zou kunnen beginnen.
Democratie als zinsgeving
Democratie is een mooi ideaal dat in de praktijk, zelfs in de moderne staten, moeilijk hanteerbaar blijkt te zijn. De medezeggenschap ontaardt gemakkelijk in een strijd van partijbelangen en het recht tot blokkeren.
Het verstand te boven
Het is herfst op het kussen. Kaal, stakerig en er waait een kil windje. Wat doe ik hier? vraag ik me af als ik de zendo inloop.
‘De boeddhistische leraar en het geopende raam’
Er zijn maar weinig goede boeddhistische leraren, zei een boeddhistische vriend laatst tegen mij.
Dick Verstegen: ‘Weer in Nepal’
Zenleraar en columnist voor het Boeddhistisch Dagblad Dick Verstegen is met zijn partner Ellen in Nepal, net iets meer chaotisch en mogelijk boeiender dan zijn geliefde Nederland. Voor het BD schrijft hij over zijn belevenissen daar.
