Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Columns

Menno – afgoderij

door

In september krijgt Menno te horen dat hij zal worden overgeplaatst naar KNO, om daar zijn opleiding tot verpleger te vervolgen. Met gemengde gevoelens neemt hij afscheid van zuster Wegink en de collega’s op afdeling V en W. Enerzijds is het fijn om een volgende stap te zetten, in de wetenschap dat hij nieuwe indrukken op zal gaan doen, anderzijds valt het hem zwaar om juist naar KNO te gaan, waar hij nog maar zo kortgeleden als patiënt heeft gelegen. Vol goede moed, en gesterkt door een goede beoordeling voor praktijk door zuster Wegink, meldt hij zich bij zijn nieuwe afdelingshoofd.

B’eter: salade met grapefruit, amandelen en bessen

door

Wij mensen hebben door onze verslaving aan fossiele brandstoffen zodanig het klimaat veranderd dat het weer alsmaar extremer wordt. Natuurlijk waren er vroeger ook hittegolven, maar we krijgen ze nu vaker, langer, en heter. Op dat soort hete dagen wil een mens niet lang in de keuken staan, en al zeker niet bij een hete oven of dampende pannen. Het is al warm genoeg zónder deze extra warmte. Tijd voor maaltijdsalades dus.

Taigu – De heilige natuur van de mens

door

Wat de maatschappijvisie is van het boeddhisme, weet ik niet. Vrede en geluk voor iedereen, en met het achtvoudig pad als richtsnoer leven met de kleinst denkbare ecologische voetafdruk: je komt algauw uit bij een rijkelijk utopisch wereldbeeld. Boeddhisme, heb ik de Amerikaanse zenleraar David Loy ooit horen betogen, heeft zich nooit zo bekommerd om sociale rechtvaardigheid. Wij moeten boeddhisme niet klakkeloos overnemen, maar het aanvullen met onze sterke punten.

Wapenboycot tegen Israël?

door

Elk land, ook Israël heeft uiteraard recht op verdediging van haar burgers. Maar geen recht op het uitmoorden van Palestijnen en het vermorzelen van hun recht op zelfbeschikking, noch het recht om een ander soeverein land aan te vallen met vele tientallen bommenwerpers, noch het recht om al het Palestijnse gebied te bezetten en in te lijven. Israëls militaire macht is niet opgebouwd voor verdediging, maar voor agressie in het kwadraat.

Politiek zonder hart – Deel IV

door

En juist in die leegte klinkt een andere taal steeds luider: die van de oorlog. Ministers spreken over bewapening met vanzelfsprekendheid. De Koning roept op om ons “tot de tanden toe” voor te bereiden. Pratende uniformen vullen de talkshowtafels. Er wordt zelfs voorgesteld om een flink deel van het budget voor ontwikkelingssamenwerking te schrappen om het defensiebudget te verhogen. Het beeld van dreiging vervangt dat van dialoog.

Twee kanten van de zaak zien: tegen polarisatie

door

Zoeken naar een oplossing waarin aan de gerechtvaardigde wensen van elke groep mensen recht gedaan wordt. Want de Israelische kolonistenbewegingen en andere rechtervleugel-extremisten zijn vrijwel even erg als Hamas – sterker nog deze extremen voorzien elkaar, mogelijk ongewild, van brandstof om het vuurtje verder aan te wakkeren en haat te zaaien. Net zoals in Nederland enerzijds PVV/FvD en anderzijds de Denk/Bij1 Woke-fans in mijn optiek doorgeschoten extremisme en haatzaaien beoefenen

Menno – ars moriendi

door

Meneer Van Hall slaapt. Menno ’s maag rommelt. Zijn darmen spelen op. Hij wil naar het toilet, maar durft niet om aflossing te vragen en blijft daarom maar zitten. Hij maakt zijn hand voorzichtig los en zoekt de polsslag van de patiënt. Zesennegentig slagen per minuut telt hij. Menno zucht, schuift zijn stoel een beetje naar achteren en begint allerlei figuurtjes in het witte pleisterwerk van het plafond te bestuderen. Hij voelt zich slaperig worden.

B’eter: kerstpompoen versimpeld tot doordeweekse maaltijd

door

In het Engels kwam ik de volgende uitdrukking tegen: “dress up, dress down”, wat zoiets betekent als chiquer maken of juist het tegenovergestelde. Zo kun je een eenvoudig jurkje opwaarderen met een mooi sieraad of een net jasje, met gympen of een oud fleecevest wordt datzelfde jurkje meer doordeweeks. Dit kwam ik tegen omdat ik me interesseer in minimalisme: met weinig kleding toekunnen en er toch elke dag leuk uitzien. Met andere woorden, je hoeft niet voor een bijzondere gelegenheid nieuwe kleding te kopen, je kunt ook ‘winkelen in eigen kledingkast’ en kiezen voor een bijzondere kledingcombinatie. Dat is natuurlijk veel beter voor het milieu, want de kledingindustrie is een bron van groot lijden en destructie van klimaat, Moeder Aarde en levende wezens. Ik bedacht dat je zoiets ook met recepten kunt doen. Je kunt kiezen voor meer of minder bijzondere ingrediënten, zoals bruine bonen vervangen door chique bonen, of andersom, en je kunt een gerecht afmaken met vers citroensap, een toefje verse kruiden, of een paar druppels truffelolie. Of deze juist weglaten.

Politiek zonder hart III – Macht zonder heling is macht zonder wijsheid

door

Wij verlangen naar een politiek met hart. Misschien begint die niet in Den Haag, maar in hoe wij zelf leren luisteren. In hoe we ruimte geven aan stilte. In hoe we durven hopen dat het anders kan – en daar ook voor durven kiezen. Niet alleen op het Binnenhof, maar ook in onze eigen ‘talkshows’ met vrienden en buren, waar we soms net zo snel oordelen of overtuigen. Juist daar begint het oefenen: in het samen mens zijn, voorbij het debat.