Op mijn laatste avond in Vancouver ontstond de volgende bespiegeling. Ik heb uiteraard geen foto’s van deze triestheid, dit lijden. Ik besef als Boeddhistisch geïnspireerd wezen dat lijden inherent is aan ons tijdelijke bestaan. Maar datzelfde Boeddhistische hart vertelt me ook dat er vermijdbaar lijden is. Het vrije-markt-denken en de daarmee gepaard gaande verleidingen en verslavingen brengen onnodig leed en lijden voort.
Bespiegelingen in Canada 2
Vancouver
VERWEESD, VERDWAALD, VERLOREN
De stad met zijn groteske maat
vol glimmende, galmende gevels
maakt van de mens een nietigheid.
Hoe kan je hier gelukkig zijn?
Men eet, men drinkt.
De bediening, vlot en efficiënt,
beweegt geruisloos
langs de tafels.
De tip
de hoop
op enkele dollars meer
serveert spijzen en dranken
in opperste vriendelijkheid.
Op straat
in elke nis
in elk portiek
in alle hoeken en gaten
van de harde, gladde wanden
van de stad
liggen zij.
De havelozen
de schamelen
de morsigen
de poveren.
De verworpenen
der aarde.
Krom
stil
verweesd
verdwaald
verloren
in lompen gehuld
hun afval
als omheining
rond
een erf
zonder privacy.
De goddelijke natuur schept liefde.
De economie onmenselijkheid.
Geef een reactie