British Columbia
Eén van mijn zonen liep de marathon van Vancouver. Ik ging mee om aan te moedigen. Na zijn geslaagde run bezochten we verschillende plekken in de stad en in de natuur van British Columbia.
Vancouver
De stad kent een hoge Tesla-dichtheid en een hoge dichtheid aan drugsverslaafde zwervers. Het is een stad vol hoogbouw-torens. Een stad van onrust en gejaagdheid:
Overal schermen
Stampende plafondmuziek
Schelle lach, kreten.
De westerse geest schreeuwt luid
haar eenzaamheid aan flarden
Wat ontloopt de geest?
Haar angst voor volledigheid,
voor diepe stilte,
de confrontatie
met gedachten aan oorlog,
bloedbaden, honger?
De ziel hunkert naar vrede,
kijkt verlangend om zich heen,
ontmoet in zachtheid
wat vriendelijke woorden…
met een droeve lach.
De natuur
In het huis van Moeder Aarde
aanschouw ik vol ontzag torenhoge bomen, Red Cedars en Douglas sparren. Zij lijken voor eeuwig geworteld. Zo hoog als de bomen reiken, zo hoog wil mijn ziel zich verheffen. Zo robuust als de woudreuzen ogen, zo robuust wil mijn ziel zichzelf ervaren.
De wortels van sommige woudreuzen worden aangetast door zwammen en daarmee kwetsbaar voor stormwinden. Nu getuigen ze van de oneindige schoonheid en het wonder van de schepping:
Mos streelt de bomen.
Adembenemend schouwspel
van Moeder Natuur
met haar diepe geur
van leven, sterven, vergaan.
Het regenwoud spreekt
wijsheid, vertelt verhalen
in stille beeldtaal.
Haar ontzagwekkende kracht
sterkt de geest en voedt de ziel.
De ziel ontmoet hier vrede,
kijkt verwonderd om zich heen
en ziet de schoonheid
in eindeloos vertrouwen…
met milde glimlach.
Geef een reactie