Vandaag was ik in hotel De Wereld in Wageningen waar volgens de overlevering de Duitse troepen in Nederland zich op 5 mei 1945 aan de geallieerden overgaven. In feite was het geen echte capitulatie (overgave); dat was de dag daarvoor in Duitsland al gebeurd.
Mijn contact was er nog niet en ik droomde in een gemakkelijke stoel weg in dat historische hotel. Ik zag een tafel voor me met aan de ene kant Russische militairen en aan de andere zijde geallieerde vertegenwoordigers, ook in uniform. Ze legden de regels op aan de Russische agressor- voor na de te verwachten overgave.
Poetin deed niet mee aan het overleg, de decreten, die was naar het van Europa afgescheiden Amerika gevlucht, waar zijn grote vriend en door een rechter veroordeelde Donald T. hem onderdak bezorgde. In de ochtend een vriend, dan ’s avonds ook.
Op deze dag werd in het hotel in Wageningen niet gesproken over Oekraïne, over een vredesleger daar. Dat is ook te gek voor woorden. De agressor moet worden gestopt, en in toom gehouden, zo zou het moeten zijn. Zoals op 5 mei 1945.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts! Stop alle oorlogen.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie