Mijn zus is al op gevorderde leeftijd. Dat beseft ze ook. Ze had voorheen een kanarie in een kooitje, het vogeltje mocht ook vrij rondvliegen. En ging een paar jaar geleden dood. Nu is ze aan het peinzen om weer een nieuwe kanarie aan te schaffen, maar ze aarzelt vanwege haar leeftijd. Dat het vogeltje straks wees is vanwege haar dood.
In kolenmijnen waarschuwde een kanarie in een kooitje mijnwerkers juist tegen een nadere dood, als kwalijke gassen de gangen binnendrongen. De kanarie offerde het leven om mensen in leven te laten.
Een kanarie, en de dood.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.