Terwijl de wereld enkel aandacht heeft voor “het kan niet erg genoeg zijn” of “selectieve criminele aandacht voor criminaliteit en andere ondeugden” wordt hij steeds donkerder en dreigender ingekleurd. Het excuus dat de mensen, de lezers, de abonnees er om vragen is van de pot gerukt.
Waarom die nood, die drang om expliciet de nadruk te leggen om wat er fout loopt in deze wereld en liefst mensen al te veroordelen alvorens een proces gestart is.
Wie heeft alle mooie kleurtjes gepikt, en de glans, de straaltjes?
Nu de zomer ook al wat in de war is lijkt de hele wereld maar triest en hopeloos.
Kranten hebben nog het meeste nut als je er de BBQ mee aansteekt, of de stoof (kachel) in de zomer! (?) De andere media kan je helaas niet voor zulke nuttige zaken aanwenden.
Waar is de open heldere blik die opmerkt hoe goed het hier is, hoe anderen spontaan voor elkaar zorgen. Misschien wat onzichtbaar voor de minder-waarde-zoeker.
Er is een enorm grote groep mensen die zorgt voor een ander of zelfs voor anderen!
Onbezoldigd, onverzekerd, zonder voordeel te zoeken, gewoon vanuit een reflex onder de huid van de samenleving. Zij zijn de bloedsomloop die zuurstof brengen in onze wereld, zowel zij die helpen als zij die ze met open armen ontvangen. Hulp die verder kijkt dan een tekort, ziekte, handicap. Je ziet dan zoveel tinten kleur! Een stralenkrans van een regenboog, spetterende stukjes van liefde, als de kleuren die geslepen diamanten weerspiegelen of een prisma weergeeft.
Maar wat ben je met deze info als je enkel grijs en zwart gebruikt om anderen een beeld te geven van de wereld.
[De “pers” is een voorwerp dat door middel van sterke druk iets samendrukt of verbuigt] Zo druk je de levensenergie uit de wereld, de helderheid uit een observatie en vereng je de blik tot een grijs donker beeld van de samenleving.
Kijk alsjeblieft toch naar de kleur!! Zie het weefsel van mensen die er voor elkaar zijn! Belangeloos! Kijk naar de zuurstof en ADEM!
Zonder oordelen of projectie, kijk, voel, en adem. Kom thuis! Ook al is er lijden, handicaps, ziekte, onrecht. Als je de liefde niet hebt, mag je kerngezond zijn, helaas…
Er is ondertussen een verjaardag voorbij gegaan waar we toch even stil bij stonden : 18 augustus, 5 jaar geleden kwam er plots een eind aan mijn vorig leven. Iemand reed zonder kijken een voorrangsweg over en ik reed in haar weg. Breuken, coma, … Pas half oktober kwam ik terug bij kennis. Doofheid, luide tinnitus, hersenletsel, pijn , … zijn vandaag mijn realiteit!
Nog steeds is het revalideren!
Let alsjeblief op in het verkeer!
Maar, ik bestelde vorige week een nieuw instrument dat men nu aan het bouwen is. Een handgemaakte Ierse stembare Bodhran, double skin! Deze week speelde ik nog een avond accordeon, bodhran, Cajon, gitaar bluesharmonica en samen zingen. Zélfs voor dovemansoren en door een dovemanssstem, samen met anderen. En men zei dat het heel goed klonk.
Muziek kruipt waar het niet kan. Het is liefde in allerlei vormen én goed voor de gezondheid. En wiskundig gezien kan je het alleen maar vermenigvuldigen door het te delen!
Zeg tegen de mensen ” ik hou van je”, wacht er niet mee!!! Zeg het NU!
Ik hou van jullie.
Tekst Manu Grisar.
Andreas van der Velde zegt
Mooi!!! Ik hou ook van jou! Zo simpel is het.
Nic zegt
Dat lezers slecht nieuws willen lezen is niet helemaal van de pot gerukt. Het nieuws zal toch verkocht moeten worden en zolang het verkoopt ìs er dus vraag naar.
Zeker in tijden van internet is het maar waar je je nieuws vandaan haalt of het goed of slecht nieuws is.
Bijvoorbeeld hier :
http://www.degoednieuwskrant.nl/
Met vriendelijke groet,