• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Alles is best veel

Alles is best veel

14 september 2013 door Connie Franssen

Terug van vakantie, weer op het kussen en nee: ik ben nog steeds geen beter mens van al dat gemediteer. Integendeel. Ik ben een begerig, klein, grommend diertje. Verlangend naar dit en dat en zus en zo. En bovenal het verlang ik het aller aller allermeeste naar vrij zijn van het verlangen naar dit en dat en enzovoorts. Zucht.

Zazen is de expressie van verlichting. Je zit omdat je verlicht bent, niet omdat je het wilt worden, zei Dogen Zenji ruim 800 jaar geleden. Mijn leraar herinnerde me er nog maar ’s aan. En al had ik die uitspraak al tig keer eerder gehoord, ineens liepen de tranen van opluchting over mijn wangen. Ik ben dus verlicht. Nu nog iemand die me even haarfijn uitlegt wat dat is. ‘Een mysterieuze zaak,’ glimlacht mijn leraar en leunt op zijn stok.

Mysterieus of niet, behulpzaam is het wel. Ik zit omdat ik verlicht ben, niet omdat ik dat wil worden. Verwachtingen en ideeën over verlichting worden daarmee losgeweekt en flard voor flard achtergelaten. Het enige dat ik  hoef te doen is te gaan zitten. Verder helemaal niets. Zitten met alles dat er is. Zitten als klein, begerig diertje als dat zo uitkomt. Inwendig grommend. Zitten met mijn grote en kleine verlangens. Er is ruimte voor alles op dat kussen. Als ik op mijn kussen zit, zit alles op mijn kussen.  En alles, da’s best veel. Meer heb ik niet nodig.

 

Categorie: Columns Tags: Connie Franssen, kussen, meditatie, reis, verlichting, zen

Lees ook:

  1. Rots
  2. Moreel vacuüm: een risico van oorspronkelijke verlichting
  3. In den beginne was het woord
  4. De praktijk van het boeddhisme

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. oscar römer zegt

    14 september 2013 om 15:30

    Ook als je niet zit ben je verlicht; Dzogpachenpo!

  2. Sjoerd zegt

    14 september 2013 om 19:43

    Connie, ik vind het een verrekte mooi stukje!

  3. Jules Prast zegt

    14 september 2013 om 23:53

    Dogen zei inderdaad dat (correct uitgevoerde) zitmeditatie gelijkstaat aan verlichting.
    Hij zei echter niet dat je zit ómdat je verlicht bent of dat je als zenstudent verlicht bent buiten de zitmeditatie.

    Geloof in oorspronkelijke verlichting bestond wel in het Japan van Dogen.
    Maar Dogen deed hier niet aan mee.
    Mensen die Dogen proberen mee te trekken in oorspronkelijke verlichting, lezen te veel in hem.
    In training verlichting ervaren wordt juist opgevat als zijn remedie tegen het geloof dat je zonder dat al verlicht bent.

    En verder is Dogen maar Dogen. Een leraar, zij het een die in de tegenwoordige tijd geldt als een voorname.
    Maar Dogen is niet het alfa en omega van Zen.

    • Edel Maex zegt

      15 september 2013 om 12:20

      Oorspronkelijk ontwaken is de common sense waar Dogen en zijn tijdgenoten mee opgegroeid zijn. Het was een paradox waar ze er allemaal mee geworsteld hebben en ze hebben er elk hun eigen invulling aan gegeven. Op zich een heel boeiend proces.

  4. Edel Maex zegt

    15 september 2013 om 12:23

    Als ik je stukje lees word ik warm, Connie.
    Als ik het interview met Philippe Kapleau lees, wordt er iets koud van binnen.
    The proof of the pudding is in the eating.

  5. Jules Prast zegt

    15 september 2013 om 14:48

    Met het hoofd, niet met het hart. Point taken. Sorry, Connie, je verdient beter.

Primaire Sidebar

Door:

Connie Franssen

Tekstschrijver / journalist. Leerling van Niko Tydeman Sensei, verbonden aan het Zencentrum Amsterdam. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
28 sep
Choosing Kindness - Ven. Amy Miller
28 sep 23
28 sep
ONLINE cursusreeks Dhammakaya meditatie
28 sep 23
29 sep
Retraite voor ouders
29 sep 23
29 sep
Zenweekend/retraite
29 sep 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Sociale aspecten van het vroege boeddhisme (deel 2)
    • XR – Demonstratie tegen nieuwe gasboringen in de Noordzee
    • Waarom speelt Bewustzijn altijd verstoppertje?
    • Het jaar 2023 – dag 250 – voetbalzonderrellen
    • Sociale aspecten van het vroege boeddhisme

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.