De dorheid trok in mijn botten en mijn ziel en verdroogde daar iedere verwachting, hoop en gedachte.
Connie Franssen
Vrijheid of zoiets
‘Hoe kun je dit aan?’ vraagt de NL verslaggever. ‘Dit is het leven,’ antwoordt hij. ‘Dit is de natuur. We hebben geen zeggenschap.’
Poortje
Adem langs mijn wervels. Sangha naast en tegenover. Ochtendlicht.
De kleine vrijheid
Vrijheid is aan het veranderen.
Langzamerhand wordt de ruimte kleiner, mijn leven kleiner. En – paradox! – mijn vrijheid steeds groter.
Connie – Badwater
Op weg naar dag twee van de de city sesshin. De opkomende zon trekt lilaroze strepen. Gevels – herinneringen aan eeuwenlang levens – weerspiegelen rimpelend in de gracht. ‘We mogen weer!’ hoor ik achter me. Een medezitter komt naast me lopen. Ja, we mogen weer.
Een rozentak is geen rozentak
Als deze man geen zennie is, eet ik mijn rakusu op, denk ik bij mezelf terwijl ik de houten trap op klim naar de zolderverdieping.
Zie overzijde
‘May every day be limitless like today’s sky, which in its blue contains everything, as it knows nothing.’ Roshi Malgosia Braunek
Twijfelzomer
Zo nu en dan kan ik een druppeltje laten vallen in het brandende bos. En ik neem mezelf elke dag weer voor niet bij te dragen aan lijden en ervaar elke dag weer dat het een onmogelijke opgave is.
Wat dacht de Boeddha van geweld…?
Natuurlijk is bekend dat de Dalai Lama geweld afraadt en dat in de boeddhistische landen geweld echt wel voorkomt. Maar hoe zit het bijvoorbeeld met de Boeddha zelf.
Connie – Kletsen met de dharma
Ik vroeg: ‘Wat is je taak?’. ‘Er zijn’, zei de dharma
