Mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, kwam een paar dagen geleden met een bij Ikea Breda gekochte houten (bar)kruk in de Kloosterbunker. Een kadoo voor mij nadat ik op 29 december 2021 in het filiaal van AH aan de Hesseplaats bijkans werd verpletterd door een plotsklaps achteruitrijdende vrouw in een scootmobiel en ik daardoor moeilijk lang kan staan. Dan is zo’n kruk wel handig.
Mijn vriendin is onder andere docente techniek geweest en weet dus van wanten. In de geopende doos lagen de onderdelen van de kruk en een zakje met schroeven en drevels, die voor de verbinding moeten zorgen tussen de onderdelen. Er ontbrak één drevel en de onderdelen van de kruk pasten niet in elkaar.
De volgende dag ging de kruk retour naar Ikea Breda na op de site, afdeling klachten, te zijn aangemeld. In de Kloosterbunker bespraken we opgewekt een mogelijke situatie bij Ikea Breda na het terugbrengen. Mijn vriendin zou vragen of een personeelslid de compleetheid van een nieuwe kruk kon inspecteren alvorens die mee te nemen, of even een handje kon helpen met het in elkaar zetten. Het was toch niet onze schuld dat Ikea een wanprestatie had geleverd. En dat we nu kosten moesten maken om de kruk terug te brengen. Maar mijn vriendin hoorde in Breda alleen maar, nee, nee, nee.
Een paar dagen later chatte ik met een medewerkster van Ikea over onze teleurstelling, het gebrek aan aandacht van het bedrijf- zonder klanten bestond Ikea toch niet. De vrouw beloofde mijn bemerkingen door te sturen naar Ikea Breda en toen bleef het stil. Net zo stil als in het filiaal van Albert Heijn aan de Hesseplaats in Rotterdam waarvan de bedrijfsleider op de hoogte is van het effect van de aanrijding met de scootmobiel waardoor er meerdere klanten op de vloer van het filiaal lagen te kermen. En nooit informeerde naar mijn welzijn.
Ik vroeg nog aan de chattende medewerkster van Ikea of dit nieuw beleid was van Ikea. Klanten in de kou laten staan, van ze houden tot de uitgang. Maar dat ontkende ze.
Eigenlijk wilde ik helemaal niet schrijven over de missers van deze grote bedrijven. Maar het zit me erg dwars. Ik ben er ook klant-af.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Victor Hooftman zegt
Tsjaad, de AH op de Hesserplaats. Daar ko ik niet graag. Onvriendelijke oudere dames als personeel, slechte groenten en fruit en bij de bieren is het zo’n puinhoop, daar vergaat het je willen drinken. Sterkte!