Een week of wat geleden werden onder een viaduct van een regionale weg in Haaksbergen de lichamen van twee vrouwen gevonden. De oudste overleed ter plaatse, zo bleek, de jongste was zwaargewond.
Uit politieonderzoek bleek dat het om moeder en dochter ging en de dochter werd in het ziekenhuis gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij de dood van haar moeder, het plegen van een misdrijf.
Gisteren vertelde een nieuwslezer op de radio dat de dochter niet langer meer verdacht werd. De twee waren uit huis gezet omdat ze de huur van hun woning niet meer konden betalen en zijn als wanhopige daklozen gaan zwerven om uiteindelijk onder een viaduct in Haaksbergen, waar ze vanaf sprongen, te eindigen. Ik hoorde aan de stem van de nieuwslezer dat dit nieuws hem aangreep.
De huren zijn torenhoog in Nederland, de inflatie is hoog en zal naar verwachting alleen maar stijgen, grootgrutters verhogen de prijzen van hun producten ook als dat niet per se nodig is – om hun winst op peil te houden. Vrijwel nergens in Europa zijn de kosten van brandstof en energie zo hoog als in Nederland. Door de accijns en zo.
In België krijgen mensen die de rekening niet meer kunnen betalen 30 procent korting, een sociaal tarief. In Frankrijk en andere landen heeft de regering een plafond ingevoerd voor de prijzen van brandstof. Nederland handelt in gas, voert in en uit.
Burgers zeggen dat hun gewone leven, door de huur, de prijzen van levensmiddelen, de kosten van energie, gevaar loopt. Maar de Haagse Historicus en Vaste Torenbewoner en zijn ploeg bewegen niet.
Ze laten het ruimen van lichamen van wanhopigen over aan de politie en andere hulpverleners. De vuilnismannen van een falend beleid.
De vraag is nu: wie bewaakt de bewakers in Den Haag? Tot hier en niet verder.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
