Wat houdt me tegen? Wat houdt me tegen om te zien, te horen, te ruiken, proeven of voelen: door, om, voorafgaand of voorbij woorden? Waarom blijf ik steken in woorden die me als drijfzand meezuigen steeds verder mijn hoofd in? Steeds verder van mijn zintuigen!
Vreemd genoeg zijn het woorden die me richting geven: ´Theo! Wordt wakker, je hebt de gedachte dat zintuiglijk zien horen en voelen moeilijk moet zijn.’
Jee! Inderdaad! Al die verhalen die ik hoorde, ervaringen en boeken die ik las. Hierin werd aldoor gesproken over ‘jarenlang ploeteren’, ‘moeizame trajecten’ en een ´een lange geleidelijke weg´ om maar een glimp op te vangen van deze ‘naakte’ werkelijkheid.
Maar is dat zo? Sh*t, nee (!) realiseer ik me. Nee, deze woorden die ik schrijf zijn vloeibaar en brengen leven. Alsof mijn neus oren en neus open springen na een hevige verkoudheid. Ik krijg weer lucht en ervaar ruimte. Dat is iets wat ik vooraleerst voel en niet bedenk. Toch? Hou op Theo! Ik betrap mezelf om een volgende denkloop-in-wording. Ik geniet nog even van het gevoeld besef: de oplossing kwam in woorden maar ging met de ervaring!
