• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Sogenji desu: SANZEN 2

27 juli 2020 door Bertjan Oosterbeek

Bertjan OosterbeekBertjan Oosterbeek bracht in 2011-2012 een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama – Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk.

Het eerste wat ik van de Roshi leerde was ‘niet denken’. Dat is overigens iets anders dan ‘geen gedachten hebben’. Zoals ons hart gemaakt is om voortdurend bloed in ons lijf rond te pompen, zo zijn onze hersenen gemaakt om voortdurend gedachten te produceren. Dat is nu eenmaal zo, en daar is dan ook helemaal niks mis mee.

Het wordt pas een probleem als we ons door die gedachten laten meeslepen en erin blijven hangen. Vooral als  het gaat om gedachten die niet echt helpen: ‘Dat kan ik niet’, ‘Ze vindt me vast saai’, ‘Daar heb ik helemaal geen zin in’. Dat zijn van die gedachten waar je helemaal niks aan hebt, maar die vaak toch blijven opborrelen en je doen verkrampen. ‘Niet denken’ is voor mij die gedachten te zien ‘gebeuren’. En om ze vervolgens te laten voor wat ze zijn. De Roshi had niet meer dan één sanzen nodig om me dat te laten begrijpen. Écht te begrijpen, want de  theorie had ik natuurlijk al honderd keer eerder gehoord.

sanzen 2Toen ik voor de allereerste keer sanzen achter de bel in de kohojo zat, stond m’n lijf stijf van de spanning en klopte mijn hart in m’n keel. Niet heel erg ‘zen’. Misschien ook wel omdat ik geen idee had wat me te wachten stond. Wat de Roshi zou gaan vragen en wat ik dan zou moeten antwoorden. In mijn hoofd doorliep ik allerlei mogelijke scenario’s – scenario’s waarin ik de Roshi zou verbazen met mijn spitse antwoorden, want ik wilde natuurlijk wel een goede indruk maken. Maar wat me misschien nog wel het meest nerveus maakte was juist dat ik zo nerveus was! Daar zat ik dan met m’n tweeënveertig jaar, niet bepaald één van de jongste studenten. En dan als een volslagen neuroot voor de Roshi verschijnen? Wat voor indruk zou dát wel niet maken? Wat zou hij denken als ‘ie mij zo zag? “Mijn god, wat hebben ze me nou weer gestuurd…” Ik hoopte dat het misschien zou overgaan wanneer ik eenmaal door het donkere gangetje op weg naar de Roshi liep. Maar dat was niet zo. Het werd alleen maar erger.

‘What is your practice?‘ was het eerste wat de Roshi me vroeg toen ik eenmaal op het kleine vierkanten kussentje voor hem zat. Ik zei dat ik probeerde sussokan te doen. Sussokan is een manier van ademhalen die eigenlijk aan de hele zentraining in Sogenji ten grondslag ligt. Dat had ik tenminste gelezen in de instructie map getiteld ‘Sogenji guide for zen practice‘ die me op de eerste dag in m’n handen gedrukt was. Geheel in de stijl van Sogenji een versleten ringmapje met een smoezelige bruine kaft, die een aantal slecht gelukte kopieën bij elkaar hield. Sussokan kwam erop neer dat je eerst zo diep als je kon uitademde. En als je dacht dat je longen helemaal leeg waren, dan gaf je nog drie korte pufjes om nog ook het  allerlaatste beetje lucht eruit te persen. Pas dan liet je – als vanzelf en zonder iets bijzonders te doen – je longen weer vollopen. Eigenlijk was dat alles. Maar het zal niemand verbazen dat toen de Roshi me vroeg om hem mijn ademhaling te laten zien, de sussokan die mijn gestreste en verkrampte lijf produceerde helemaal géén indruk maakte. En daarvan was ik me natuurlijk pijnlijk bewust.

‘Sussokan is not an exercise,’ zei de Roshi. ‘The body is just an instrument, the mind is just an instrument, pay close attention to that. Who is the true master?‘ Hij demonstreerde nog een keer zijn eigen sussokan – die heel lang en heel diep was – en daar moest ik het mee doen. De Roshi rinkelde zijn belletje en ik verliet de sanzen room.

Ik weet niet waarom, maar het was wel precies wat ik op dat moment moest horen. Opeens zag ik haarscherp dat het mijn neurotische gedenk was dat de stress in mijn lijf veroorzaakte en niet omgekeerd. Hoe ik meer ik nadacht, hoe nerveuzer ik werd. En dat de enige manier om dat te stoppen was: ‘niet denken’. En toen ik de volgende dag weer op mijn beurt voor sanzen zat te wachten, zei ik iedere keer wanneer ik een gedachte voelde opkomen tegen mijzelf: ‘Don’t waste your time with unnecessary thinking…‘ Iedere keer als ik begon na te denken over hoe de sanzen zou kunnen gaan verlopen, iedere keer als ik merkte dat er een golf van lichte paniek door mijn lijf stroomde: ‘Don’t waste your time with unnecessary thinking…‘ Voor mijn gevoel wel honderd keer, maar ik hield het stug vol. En het werkte! Toen ik weer voor de Roshi zat, was alle stress compleet weg.

En het ging verder dan alleen de zendo. Dat merkte ik toen ik een paar dagen later de bus naar downtown Okayama pakte. Gewoonlijk was dat een stressvol gebeuren voor me: niet precies weten waar ik eruit moest, niet weten hoeveel ik zou moeten betalen, hoe die rare kaartjes die je achterin de bus uit een machientje moest pakken nou precies werkten. Maar ik voelde meteen dat die nervositeit van vroeger er niet meer was. Ik was de rust zelve. En eigenlijk is dat gevoel niet meer weggegaan.

Het leverde overigens wel weer iets anders op om me druk over te maken. Juist om dáárvan af te komen – daarvoor was ik naar Japan gekomen. En nu, nog maar zes weken in Sogenji, had ik dat al bereikt. Wat moest ik in hemelsnaam nog van de rest van mijn jaar verwachten?

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

Bertjan Oosterbeek schrijft nog meer verhalen, ook over zen. En die zijn te lezen op zijn website www.bertjanoosterbeek.wordpress.com?

(c) 2012 Bertjan Oosterbeek

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Geluk, Zen Tags: Bertjan Oosterbeek, Japan, klooster, roshi, sanzen, serie

Lees ook:

  1. Sogian Desu: NENGE MISHO
  2. Sogenji desu: KUYO
  3. Sogenji desu: SANZEN
  4. Sogenji Desu – Shu Jo Mu Hen…

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 1 maart 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 3 maart 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 3 maart 2021
    Weten - Niet Weten | Cursus Lotus Trilogie online
  • 3 maart 2021
    Lezingenserie 'Mystiek leven'
  • 4 maart 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boeddhisten ontwaakt (deel 3)

Kees Moerbeek - 28 februari 2021

Grant onderzoekt hoe de geleerde Rahula zijn begrip van de kern van de leer van de Boeddha kan verenigen met de claims van het door Dharmapala geïnspireerde Singalese nationalisme. Rahula nam volgens Grant ‘zijn toevlucht tot de intellectuele strategie die claimt dat verschillende historische omstandigheden vragen om een andere manier van de uitleg van de boodschap van de Boeddha.’ Hij doet een beroep op het historisch moment om de interpretatie van het boeddhisme in de Mahavamsa te rechtvaardigen en daarmee zijn eigen activistische politieke agenda.

Mijmeringen over bewustzijn

Rob van Boven en Luuk Mur - 23 februari 2021

Je trok in je jeugd de conclusie dat je niet gewenst was. Met die ervaring ging je de wereld zien. Dat werd het fundament van je geloofssysteem. Je ging jezelf beschermen tegen deze pijnlijke gevoelens, die het gevolg zijn van wat je bent gaan geloven.  Dat kan zijn door jezelf zoveel mogelijk terug te trekken of vooral niet lastig te zijn. Of misschien ging je juist heel nadrukkelijk aanwezig zijn, wat door anderen juist als heel vervelend ervaren kan worden.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 2 en slot))

Erik Hoogcarspel - 21 februari 2021

Het is niet verwonderlijk dat het begrip “gelijkheid” in andere culturen geen rol speelt. Blijkbaar heeft men daar wel van de ervaring geleerd. Voor Confucius waren rangen en standen in de maatschappij noodzakelijk voor een harmonische en goed functionerende samenleving. Een referendum zou volgens hem alleen maar tot grote rampen leiden, want ongeletterde en slecht opgevoede mensen kunnen niet weten wat het beste is voor ieder.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 1)

Erik Hoogcarspel - 20 februari 2021

We leven in procrustische tijden waarin gelijkheid heilig is geworden. Onderscheid, discriminatie, is zo’n beetje de bron van alle kwaad. We moeten allemaal gelijk zijn. Alle kinderen in een klas, allemaal schaatsen of naar het strand op hetzelfde moment, allemaal dezelfde kleding en dezelfde maten, met wat elastiek in de stof past het toch wel.

Paul Boersma – Het portret als valkuil

Paul Boersma - 16 februari 2021

Het Boeddhabeeld is een symbolische weergave van de vergoddelijkte mens, van de verlichte mens, van de mens waarin wijsheid en mededogen tot volle ontplooiing zijn gekomen. Het is een toonbeeld van harmonie.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Niet-weten is leven in onduidelijkheid
  • Boeddhisten ontwaakt (deel 3)
  • Dick – aandacht is toelaten
  • Hans van Willenswaard – Het mysterie van de Zwarte Tulp (8) – de boeddhistische kloosterling
  • Mijn (tijdelijke) staat van zijn

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens