Het is zes uur in de ochtend en al licht en de meesjes vliegen af en aan om aan de pinda’s in netjes op het balkon van de Kloosterbunker te knabbelen. Er is een moment dat er zes tegelijk maar op verschillende netjes hangen en eten. Ik vraag me af: hebben die mezen nou ook al ’s morgens honger? Zo vroeg.
Het lijken jonge vogels, na een knabbeltje vliegen ze weg. Zo af en toe arriveert de Alexanderpapagaai, een machtige vogel. Door het anti duivennet waar hij zich aan vastklampt kan hij het balkon niet op en zijn de pinda’s voor hem onbereikbaar. Ik klap in mijn handen om de vogel te verjagen, ben bang dat hij met zijn vlijmscherpe snavel het net aan stukken hakt.
Ineens moet ik denken aan het pensioenakkoord. Het was altijd een sociaal instituut, dat pensioenfonds. Nu gaan de fondsen de beurs op om geld te vergaren. Het systeem wordt flexibel, het kan zijn dat je de ene maand meer pensioen krijgt dan de andere, geloof ik. Dalen de prijzen van het levensonderhoud dan tegelijkertijd, en de huren? Het zal niet de eerste keer zijn dat beurzen in de min komen en armoede een gevolg is.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Michel Ball zegt
Er bestaat toch zoiets als een waardevast pensioen ?