Filosoof Stine Jensen volgt in een serie die uitgezonden wordt door omroep Human zogenoemde volgers. Mensen die andere mensen – soms goeroes genoemd- blind adoreren en willen zijn zoals zij. Omdat ze niet onder de huid kunnen kruipen van hun goeroe, verblijven ze in dichte nabijheid van hun held. Trekken zelfs bij hem of haar in, wonen lezingen bij, volgen instructies op en delen teksten en ideeën van de goeroe met anderen.
Ze vormen een kudde schapen met de goeroe als herder, de leidsman. Er zijn er die hun hele leven volgers zijn, lid van een sekte, een sangha. Bij anderen openen de ogen zich na verloop van tijd. Dan is de kritische geest die zich afvraagt: is dit waar wat er gezegd wordt, niet helemaal verdwenen. Maar ze worden nooit echt vrij, hun geest kraakt en piept, wil ergens bij horen.
Sommige mensen, velen eigenlijk, hebben een goeroe nodig, aan wiens gedachten en ideeën ze zich kunnen spiegelen. Ze hebben afgeleerd kritisch te denken en zijn papagaaien geworden. Volgens Stine Jensen zijn we allemaal volgers ook al vinden we ons vrije geesten.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Gerry Verbeek zegt
“Ik vroeg mijn guru: `Waar ontspringt de droom,
in mij of buiten mij, of is er soms een zone,
een onderduikadres voor mij en mijn demonen,
met water, gas en licht, tv, een zachte dood.”
— Hugo Pos, 1993.
Ruud van Bokhoven zegt
Mensen zijn om de een of andere manier volgers, kijkend naar de ander en overnemen zoals de ander doet uit zijn of haar gedachten. Een goed voorbeeld is de beeldenstorm die ergens begint en nu in volle gang is op verschillende plaatsen. Jongeren zijn er meer vatbaar voor en zijn dat veel op sociaal media of zijn ineens stenengooiers van bruggen. Het is het niet hebben van een eigen identiteit, zoekende ernaar en/of het gemis aan wijsheid.