Gisteren werd ik in de Kloosterbunker apk gekeurd door een arts die vermomd was als astronaut. Ik zag alleen zijn ogen achter de operatiebril. Zijn hele lichaam was beschermd tegen virussen en andere nare dingen. Hij vroeg dingen, voortgang van processen en ging de keuken van de Bunker in om daar mijn lichaamssappen te beoordelen. Ik zat op een stoel, twee meter van mij af stond de nog jonge arts. Hij keek naar mij en ik naar hem. Hij vroeg naar een opgezette voet (een gevolg van een reanimatie na een vetprop in een ader tijdens een operatie) en ik zag dat hij enorme puntschoenen van slangenleer droeg. Hij stopte dingen in mijn lichaam en noteerde gegevens. Ik vroeg me af hoe artsen weten wat pijn, beroerd zijn is, als ze die zelf niet hebben ervaren. Pijn als theorie.
‘Je hoort nog van ons, als de uitslag van de testen binnen zijn. Ik ga nu weg en sluit zelf de buitendeur. Dag,’ zei de arts. ‘Dat is goed’, zei ik. ‘Dag’.
Vorige week werd ik hondsberoerd, koortsig en vreselijk moe. Al tijdens de ochtendmeditatie viel ik een uur in slaap en ik was net de mand uit. In bed ijlde ik en wist ik niet meer welke dag het was. Ik was totaal gedesoriënteerd. De dood of de gladiolen, dacht ik. Ik maakte een foto van mijzelf – ik kijk nooit in spiegels- en schrok me te pletter. De Goedmoedige Reus leek veranderd in een kasplant. Het werd nog erger. Eind vorige week kon ik nauwelijks meer lopen door aangetaste spieren en knokels en een tweede ander virus besprong me. Ik begon met mijn dochter en vriendin, van de zeevisser, te praten over een uitvaart en dat ik nooit naar een IC zou gaan om kunstmatig in leven te worden gehouden met mijn door artrose verminkte lichaam. Ze begrepen het.
Ik moest denken aan mijn boeddhistische leraar met wie ik oefeningen deed in het doodgaan en het ontleden (en ook weer opbouwen) van het lichaam. Uit wat voor troep bestaat het menselijk lichaam. Erna dronken we een kopje thee.
Ik moest denken aan mijn moeder die mij tijdens griep zo liefderijk verzorgde.
Ik moest denken aan hoe fijn het is om te leven.
Ik hoorde door de open balkondeur mensen ver weg zingen: Lang zal hij leven.
En dan gisteren die apk gericht op de toekomst.
Ik kies voor de gladiolen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Bernadette zegt
Moge de uitslagen jouw keuze realiseren!
Sterkte.
Joost zegt
Voor iedereen beterschap wens ik , dus ook voor jou Joop.
Word maar snel beter, zodat we nog lang van je schrijfsels en hersenspinsels morgen genieten.
Henk van Kalken zegt
Hou vol, grote gladiool!
Catherine Romanik zegt
Het doet raar zo’n heel artikel uit te lezen zich afvragend wat een apk zou kunnen zijn. Het is me nog niet duidelijk.
Zeshin zegt
Een vergelijk kun je trekken met een chauffeur en zijn auto. De chauffeur is verplicht om jaarlijks voor een APK naar de garage te gaan.En als de dan blijkt dat de boordcomputer hapert word er een (neuro)specialist bij gehaald. Als je je beroerd voelt ga je naar de dokter, wat in vergelijk met het zelf en je Boeddhanatuur ook maar een automonteur is. Hij zeg ‘nou mevrouwtje u heeft een flinke griep ik zou maar een weekje in bed blijven.
Als je ingebouwde tomtom hapert ben je voor een dag je hele auto kwijt en je bent opeens voetganger in plaats van chauffeur. Als je, je auto total loss rijd wat kan de garage dan doen voor de chauffeur?
Als je door de medische wetenschap opgegeven bent wat kunnen ze dan nog voor je doen? Ze vragen:’Heeft u behoefte aan geestelijke bijstand? Een Dominee, pastoor, pandit, enz.
Veel westers boeddhisme is gericht op persoonlijk welzijn wat niet meer dan je auto op-pimpen is. Meestal niet op zelfontplooiing, de persoon is de auto, het zelf de chauffeur. Zelfontplooiing is bewustwording van de chauffeur, persoonsontwikkeling is je auto pimpen
Ruud van Bokhoven zegt
Het overvalt je ineens en je denk er van alles bij tot zelfs aan de dood, de angst van de corona, een arts in een antiecorona pak, het is allemaal niet echt opbeurend.
Joop haal jezelf niet gelijk alles op je hals met deze gedachten en de hele coronasfeer er omheen en wens jou heel veel sterkte en we blijven zeker van je horen.
Beterschap en nogmaals sterkte.
Namasté ?