De wandelaars wandelden vrijwel geluidloos door de prachtige natuur in de Nederlands-Belgische grensstreek, toch een eindje Vlaanderen in, meer gespecificeerd. En ineens zagen twee van hen het reekalf liggen, naast een boomstronk. Het kalf was in diepe slaap, moeder ree was nergens te zien. Vader ook niet. Was het vertrouwen dat het diertje daar zo lag? Vertrouwen in de goede afloop van dingen. Of gewoon slaap, op een warme zomerdag.
Een van de twee wandelaars maakte een foto, ze raakten het kalf niet aan en vervolgden hun weg. De jonge ree sliep verder. Waarschijnlijk.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd. Of te twijfelen aan het nu. Of gepensioneerde uitvreter te worden.