Gisteren kreeg ik van de persdienst van Artsen zonder grenzen foto toegestuurd van Birmese Rohingya moslims in de vluchtelingenkampen in Bangladesh. Kinderen en vrouwen keken mij aan en de bijbehorende teksten zijn hartverscheurend. De artsen en medisch personeel doen er alles aan om de uitbraak van besmettelijke ziekten in de kampen te voorkomen. Toch zijn er al meer dan tweeduizend doden te betreuren.
De Rohingya zijn door het Birmese leger en boeddhistische bendes verdreven uit de Rakhine staat, waar ze als stateloze leefden. Zelfs hun verzamelnaam is nu in het boeddhistische Birma verboden. Zelfs de paus durfde tijdens zijn bezoek aan Birma het woord Rohingya niet uit te spreken, zodat hen het enige dat ze herkenbaar maakte als groep mensen is afgepakt.
Het is al een tijdje stil in de grote media over de situatie van de Rohingya. Ellende went en is op een gegeven moment niet meer nieuwswaardig. Maar ellende verdwijnt niet als de media zwijgen. Zoals Shafika dagelijks ervaart.
In Bangladesh leven in de meest afschuwelijke omstandigheden 650.000 mensen in vluchtelingenkampen. Wat hun toekomst is is onzeker. Laten we ze niet vergeten en ze betrekken in onze boeddhistische beoefening. Of nog beter: doneer aan Artsen zonder grenzen, die grenzeloos werk doen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen.