‘Waar gaat het leven nu helemaal over? Maar als je dan toch bezig bent, waarom zou je dan niet proberen een liefdevol mens te zijn? Iemand die warmte brengt?’ Deze ankeiler van een artikel over Nazmiye Oral las ik in het winternummer van Human.
Het verhaal zelf heb ik nog niet gelezen, maar haar uitspraak heeft mij aan het denken gezet. Inderdaad, waarom zou je niet liefdevol leven, met liefde voor jezelf en de mensen en dieren om je heen. Dat anderen blij zijn met je aanwezigheid, wie en waar dan ook.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen.