Veel van mijn vrienden hebben een merkwaardig gevoel voor humor. Ik ook. Aan Lubach bijvoorbeeld vind ik niks an, die probeert met zijn maniertjes leuk te doen en dat lukt hem niet. Het bizarre kan mij niet bizar genoeg zijn.
Vorige week belde ik met een bizarre vriendin. Het was praatje pot. Ik ben in de eindfase van mijn leven aangeland, zei ik haar, en wil het alleen nog maar leuk hebben. Geen gezeik meer, daarvan heb ik al genoeg gehad. Leuke mensen om mij heen, lachen, dat soort zaken, dat wil ik.
Mijn bizarre vriendin vroeg: ‘Hoe lang denk je nog te hebben?’
Ik: ‘Nou zeker toch gauw een jaartje of drie’. Waarom ik dat getal noemde en niet dertig weet ik niet. Drie is wel mijn lievelingsgetal. Toen ik jong was geloofde ik niet ouder te worden dan dertig.
Mijn bizarre vriendin begon niet te snikken toen ik slechts drie noemde. Noch zei ze ‘doe niet zo mal, joh’. ‘Of ben je ziek soms’.
Wanneer gaan we weer eens samen mediteren, vroeg ze.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten.
G.J. Smeets zegt
:)
Saskia zegt
Vandaag een prachtige column, geen idee waarom, waarschijnlijk spreekt de inhoud me erg aan. Compliment!