• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » Op pelgrimstocht naar een Thaise tempel in Mechelen

Op pelgrimstocht naar een Thaise tempel in Mechelen

5 februari 2025 door gastauteur

Gedurende de laatste weken van het jaar 2024 her-publiceerden we tekst en beeld van auteurs in het BD. In 2025 gaan we daar mee door. Hieronder een artikel van Marcus Van Roosbroeck uit oktober 2012 over zijn bezoek aan een Thaise tempel in Mechelen.

Wat doe je wel of niet in een Thaise boeddhistische tempel. Eet je een hapje mee en hoe begroet je het boeddhabeeld? Geef je de abt een hand en mag je monniken aanraken? Marcus Van Roosbroeck begaf zich op een mooie zondagmorgen naar de tempel in Mechelen.

Als Vlaming die al jarenlang ondergedompeld is in de Tibetaanse boeddhistische traditie, staat vrijwel mijn hele spirituele en culturele leven in het teken van de cultuur van de Himalaya. Reizen naar Ladakh, Sikkim en Nepal vormen steevast het kader in een zoektocht naar meer kennis, meer inzicht en verduidelijking van deze cultuur. Dit jaar volgde ik met succes aan de universiteit van Gent de cursus boeddhisme, die mijn blik op het boeddhistische landschap verruimde en ook een verbreding van mijn interesseveld betekende.

Dit jaar boekten mijn vrouw en ik een reis naar Thailand. Een compromis tussen cultuur, warm weer, een zwembad en een reeds lang uitgestelde huwelijksreis. Naar aanleiding van deze reis besloten we een bezoek te brengen aan de Thaise boeddhistische tempel in Mechelen: de Wat Dhammapateep. Een kwestie van wat voorbereid te zijn op de Thaise traditie en met de hoop om wat extra informatie te bekomen over Thais boeddhistische gebruiken en gewoonten in de tempel. Via via werden er afspraken gemaakt met mensen die kind aan huis zijn in de Wat, dat tempel betekent.

tempel mechelenEind september is het dan zo ver. Met de helft van de familie gaan we op weg naar de tempel. We weten absoluut niet wat we er zullen aantreffen, de praktijk van de Thaise boeddhistische traditie is ons totaal vreemd. Onze contactpersoon arriveert wat later, dus lopen we wat doelloos rond op het terrein, waar een grote granieten Boeddha domineert. Bijna onmiddellijk worden we heel vriendelijk aangesproken door een Thaise dame, die ons uitnodigt om alvast iets te komen drinken en de tempel te bekijken. Mij treft direct de open en vriendelijke houding van deze vrouw. En die houding treffen we later ook aan bij de andere dames in de tempel. Via de achterdeur stappen we naar binnen, benieuwd wat we er zullen aantreffen.

Ondanks het feit dat we met zeven mensen naar de tempel zijn gekomen, worden we opmerkelijk goed begeleid en uiteindelijk door het hele centrum geloodst, met een gemak dat ogenschijnlijk tegenstrijdig is aan de drukte en het aantal mensen in de tempel. We voelen ons er direct thuis, ook omdat we het gevoel hebben volledig geaccepteerd te worden.

En daar staan we dan, op een soort terras in de tempel. Ik zie een collectie mooie  boeddhabeelden,  op mooie en  fraai bewerkte en van sculpturen voorziene tafeltjes , met daartussen de nodige versieringen en bloemen.

Er wordt blijkbaar niet echt iets van ons verwacht en onze prosternaties op de Tibetaanse boeddhistische wijze (bij gebrek aan kennis over een andere manier) worden ten zeerste geapprecieerd. Groene boeddhabeelden springen in het oog. Vanuit de tempel is het slechts één deur naar de ontvangstkamer. Daar worden we naar een tafel met koffie en thee geleid.

Er blijkt reeds een meditatiesessie met wel dertig mensen aan de gang te zijn, op de eerste verdieping van de tempel. Het belet de ‘ajant’ (abt en hopelijk hoorde en schrijf ik dit juist) echter niet om ons te woord te staan.  Geen enkele vraag wordt uit de weg gegaan of omzeild. Maar dat hadden we natuurlijk ook niet verwacht. De abt is de rust zelve. Onvoorstelbaar, want in zijn omgeving is het wel een behoorlijke drukte.

Een deur gaat open, we moeten helpen met het verzetten van een koffiebar. Onze contactpersoon arriveert, gevolgd door onbekenden. Even verderop wordt een tafel gedekt.  Ondanks de toenemende drukte blijkt alles zeer harmonieus te verlopen, zonder iemand ook maar een moment de indruk heeft dat hij minder aandacht krijgt. De abt als een herder tussen zijn kudde.

Wat mij echt opviel is het grote aantal vrouwen in de sangha. De mannen zijn sterk in de minderheid en gedragen zich wat onbeholpen.  Ze mengen zich niet echt onder de andere aanwezigen, maar blijven in de ontvangstkamer. Het lijkt wat op de wachtzaal bij de kinderraadpleging, waarbij hun lichaamstaal aangeeft dat ze liever elders willen zijn.

We spreken verder met onze contactpersoon. De abt voert ondertussen enkele taken in de tempel uit. Zittend bij de deur die de ontvangstkamer verbindt met de tempel, hebben we enerzijds zicht op het ritueel en kunnen we ook onze vragen volop kwijt. Er is vrijwel geen Thaise tempel waar niet wordt gegeten. Maar op dat moment wisten we dat niet. Ergens in het geheel worden we uitgenodigd om een noedelsoep te nuttigen op het terras. Bediening in de kelder via de garagepoort. We hebben best trek, zijn al vanaf negen uur op pad. Het is wat behelpen in de vrije kleine ruimte, maar de abt had ons al uitgelegd dat zijn sangha een flink ruimtegebrek heeft. Het Thais boeddhisme leeft en floreert in de Kouterdreef te Mechelen, zo merken we al snel.

Na het eten, dat overigens voortreffelijk smaakt, gaan we via de kelder de trap op naar de meditatieruimte op de eerste verdieping. De keuken en de ontvangstkamer zijn inmiddels gevuld met een behoorlijk aantal mensen, met een eigen dynamiek. De ruimte in de meditatieruimte valt ons niet tegen, is zelfs groter dan de tempel beneden. Het is er heerlijk rustig, met mooie beelden van de Boeddha en Quang Yin en zitkussens op de vloer.

Leven als abt van een Thaise tempel, in een tot dharmacentrum omgebouwde villa, is leven tussen de mensen, zonder enige privacy. Dat merken we op die zondagochtend wel heel duidelijk. Een schril contrast met andere boeddhistische stromingen, waar de abt en monniken hun eigen onderkomens hebben en ver weg van de wereld en zijn beslommeringen leven. Afgeschermd van nieuwsgierigen en zelf kunnen bepalen wanneer ze contact willen hebben en les kunnen geven. Er kwam een gevoel van eerbied en respect bij mij naar boven voor deze abt, die tussen al die mensen het boeddhistische pad volgt.

Iets wat we ook willen uitdrukken door op gepaste wijze de abt nog te groeten, alvorens door te gaan. Vanuit de hal geraken we op de één of andere manier door de mensenmassa heen toch nog tot op respectabele afstand van de tafel, in de omgeving van de abt. Drie monniken nuttigden hun laatste maaltijd van die dag, omgeven door drukte en sangha. Schijnbaar  onbewogen. Met volle aandacht sluiten we ons bezoek op gepaste wijze af. Met een goed gevoel verlaten we de tempel.

Op weg naar buiten worden we uitgenodigd om enkele Thaise specialiteiten te proeven, nadat de monniken hun maaltijd beëindigd hadden. We weigeren beleefd en verlaten met een groot gevoel van welbehagen de tempel. Nu door de voordeur.

Wat ik bewaar aan het bezoek aan de Wat Dhammapateep, een centrum met weinig infrastructuur en veel volk, is vooral een diep gevoel van samen boeddhistisch op weg zijn, zij aan zij met de monniken.

Categorie: Achtergronden, Boeddhisme, Geluk, Theravada Tags: Marcus Van Roosbroeck, Mechelen, pelgrimstocht, tempel, Wat Dhammapateep

Lees ook:

  1. BUB zou Thaise tempel in Mechelen discrimineren
  2. Oud secretaris-generaal Edel Maex: ‘Tempel Mechelen moet lid BUB kunnen worden’
  3. Koreaanse monniken over de schreef
  4. Ex-monnik 5,5 jaar de cel in wegens verkrachting

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 29 mei 2025
    Rust, eenvoud en tevredenheid
  • 30 mei 2025
    Bewustzijn na de Dood: Eindigt Alles of Gaat Iets Verder?
  • 31 mei 2025
    Workshop meditatie | Omgaan met tegenslag en pijn
  • 1 juni 2025
    Thuiskomen in het lichaam - Meditatiedag met Lex van Heel
  • 2 juni 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 3 juni 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 4 juni 2025
    Zen Spirit zenmeditatie Arnhem, 1e helft 2025 8 januari-25 juni
  • 4 juni 2025
    Zenmeditatie in Leiden
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Deconstructie van het godsbeeld van Pseudo-Dionysius

    Hans van Dam - 23 mei 2025

    Over het verschil tussen weten-wat-niet en niet-weten.

    De wolk van niet-weten

    Hans van Dam - 22 mei 2025

    Over beeldloze mystiek en mystiekloze beelden.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • God als de grondeloosheid van de onvindbare ziel
    • Het jaar 2025 – dag 149 – hemellift
    • Extinction Rebellion blokkeert attractie The Flying Dutchman in Madurodam
    • Vrijdag Zindag – Hemelvaart?
    • Amnesty International – ‘Hamas-veiligheidsdiensten moeten aanval op demonstranten in Gaza stoppen’

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.